Schilde zijn moeder tot vorig jaar nog kilo’s appels in onnavolgbaar hoog tempo met de hand, ondertussen worden de Elstars met een schilmachine van hun jasje ontdaan. Terwijl Peter, die naast één dag bakken ook als psycholoog werkt, bezig is met de voorbereidingen voor de appeltaarten vertelt hij over het familierecept.

Koos zijn vader vroeger nog uit gemak voor appel uit blik, tegenwoordig worden de Elstars op de markt in Haarlem gekocht. Bewust kiest de bakker er niet voor om de appels geschild en al te bestellen, want hij wil niet werken met toegevoegde houdbaarheidsstoffen. En dus wordt er dagelijks geschild en dagelijks gebakken. En in tegenstelling tot bijvoorbeeld een banketstaaf die pas na een dag op zijn lekkerst is, mag een appeltaart op de dag zelf aangesneden worden. Juist, want dan is de smaak op zijn best.

Peter gebruikt overigens geen Goudreinetten. ,,Die vind ik te hard qua vorm en de smaak is te scherp.” Samen met rozijnen, kaneel, suiker en een beetje vanille vormen de appelstukjes de vulling van de taart. De deegbodem is een recept van zijn vader - die het weer van zijn vader had - en is onveranderd. ,,Mijn opa begon in 1916 zijn bakkerij in Noord-Scharwoude”, gaat Peter terug in de tijd. ,,De bodem is vrij los van structuur doordat er geen gelei aan wordt toegevoegd.” Waar gaat Peter bij het jureren op letten? ,,Ik vind de smaak belangrijker dan de kleur, vorm en structuur.” Hij lacht: ,, Proeven met mijn ogen dicht zou een goede manier zijn om te keuren.” Bij de broodbakwedstrijd die eerder in De Zandhaas plaatsvond, had hij ook al de eer te jureren. ,,Ik was toen verbaasd hoeveel verschillende broden er gemaakt waren met dezelfde ingrediënten. Toen merkte ik echt: brood bakken is een kunst. Iedereen kan een broodje bakken, maar er zijn er maar weinig die echt brood kunnen maken.” Wat zou hij de beginnende én gevorderde bakker aanraden? ,,Maak vooral de appeltaart die je zelf het lekkerst vindt. Ik ben benieuwd of ik verrast ga worden qua smaak of qua ingrediënten. Komen mensen met een combinatie waar ik zelf niet op zou komen?” Niet dat er daarna mogelijk een einde komt aan het honderd jaar oude familierecept, maar wel een nieuwe combinatie die Peter voor andere producten zou kunnen gebruiken. De bakker, die vanaf zijn zesde jaar voor en na schooltijd zijn vader in de bakkerij hielp, hoopt kinderen bij de bakwedstrijd te verwelkomen, maar ook thuisbakkers die een groter publiek dan de eigen familie verdienen.