Het buurthuis als battlefield

Kees de Boer
Velserbroek

Wie afgelopen vrijdagavond buurthuis De Koe betrad, waande zich even in een heel andere wereld. In een volledige duisternis renden jongens en meisjes met een zogenaamd lasergun door de ruimtes die gevuld waren met rook en laserstralen.

De kinderen waren aan het lasergamen voor het goede doel. Elke deelnemer had twee en een halve euro betaald die ten goede kwam aan de inzameling van de 9-jarige Dean Richters, die al maanden geld ophaalt voor de Hersenstichting. Dean lijdt aan ADHD, wat hij zelf uitlegt als ’drukte in je hoofd’. Met zijn opgehaalde geld wil hij onderzoek naar betere medicijnen mogelijk maken.

Lasergamen is een boeiend spel. Zie het als de nieuwe versie van het aloude ’cowboy-tje spelen op straat’. Maar met lasergamen is er het grote verschil dat je precies kunt zien wanneer je een tegenstander op zijn wapen hebt geraakt. Dan gaat er een lampje op het getroffen geweer uit. Zes lampjes gedoofd? Dan ben je uitgespeeld.

Strategie

Terug naar het buurthuis. Dat was afgelopen vrijdagavond dus omgetoverd in een ’lasergame battlefield’. De hal, de keuken en alle andere ruimtes waren volledig donker. Overal stonden tafels op hun zijkant waar je je achter kon verschuilen. En je kon ook nog naar buiten, als je dacht dat dat tactisch slim was.

Want met een strategie kom je verder. Het team van de negenjarige Liano heeft bijvoorbeeld een potje gewonnen door alle teamleden een eigen schuilplek te geven. Zo hadden ze een hinderlaag aangelegd die de tegenstander volledig verraste. „We hebben goed opgelet”, zegt de jongen na afloop. „Want je moet oppassen dat je niet zelf wordt verrast. De tegenstander kan ook achter je komen. We hadden daarom verkenners bij de deuren gezet die alles in de gaten hielden.”

Hij vertelt over een ander tactisch foefje: „Als je op je tegenstander afrent, moet je je wapen achter je rug houden. Anders kun je misschien een leven kwijtraken.”

Ondertussen zijn er alweer twee andere teams bezig op het battlefield. Als volleerde kleine commando’s crossen de kinderen door het buurthuis. Glijdend op de knieën, met korte sprintjes of schuivend op de buik. Er wordt weinig geschreeuwd, want dat kan je positie verraden.

Aan het eind van de avond is er geen uiteindelijke winnaar. Dit spel speel je gewoon om de spanning van het moment. En dat er ook nog geld wordt ingezameld voor het goede doel, dat is mooi meegenomen.

Dean Richters na afloop: „Goede actie. Ik hoop dat we met het geld andere kinderen kunnen helpen om de drukte in hun hoofd te verminderen.”

Meer nieuws uit IJmond

Ombudsteam

Ons Ombudsteam springt in de bres voor de consument.