IJmuidense basisscholen vinden hun Waterloo
Voor de meisjes van de Sint Fransiscusschool en de jongens van Het Kompas waren de districtsfinales van het scholenvoetbaltoernooi het eindstation. De meisjes verloren in de finale en de jongens trokken aan het kortste eind in de strijd om de derde plaats op het sportcomplex van Legmeervogels in Uithoorn.
Tranen met tuiten. Huilende meiden die duidelijk meer dan alleen vermoeid zijn. Dat is de aanblik van de geel-blauwe brigade van de Sint Franciscusschool na het 5-0 verlies in de finale tegen de Springplank uit Huizen. Ouders, opa's, oma's en andere supporters komen schouders tekort om troost te bieden aan de leerlingen uit groep 5 en 6. May vindt een plekje bij vader en coach Marcel Gouda. ,,Meiden, jullie hebben het echt goed gedaan. Jullie mogen trots zijn op jezelf'', meldt Gouda terwijl het team als een groep kanaries om hem heen staat.
Even later is het ergste leed voorbij en zijn Pien en Isa weer in staat zonder hikken, snikken of snotteren te praten. ,,De halve finale was eigenlijk leuker. Daar wonnen we met strafschoppen toen Cheyenne de laatste raak schoot'', zegt Pien. Isa - topscorer van de dag - prijst haar teamgenote Grazia. ,,Zij maakte gelijk in die wedstrijd. Anders hadden we nooit in de finale gestaan.'' Grazia: ,,Het was mijn eerste doelpunt ever in alle wedstrijden. Maar wel een belangrijke, want daardoor kwamen we in de finale.''
Alle meiden zijn vol lof over hun vertrek uit IJmuiden. Keepster Demi: ,,We zijn uitgezwaaid en toegezongen. De hele school stond op het plein. Het leek wel of we het Nederlands elftal waren.'' Dan arriveren er ijsjes. De glimlach is bij iedereen weer terug. Wat rest is het ophalen van de beker en de medailles. Zo eindigt de dag toch in feeststemming.
Voor Het Kompas zijn de druiven heel zuur. Zeker in de halve finale als Wittevrouwen uit Utrecht met 4-1 te sterk is. In de wedstrijd om de derde plaats komen ze een oude bekende tegen: de Johan Huizingaschool uit Amsterdam, de winnaar van de vorige ronde in Amstelveen. Keeper Melle brengt Tibbe in stelling, die de bal over de keeper 'lobt'. Na de 2-1 van Stan zakt alles ineen en winnen de Amsterdammers met 2-3.
Ook hier vloeien de tranen. Mees analyseert: ,,Die 4-1 was echt rot. Ik wilde niet meer en volgens mij had niemand meer zin. Maar ja, we moesten spelen.'' Stan staat naast zijn klasgenoot en clubgenoot bij Stormvogels en heeft al weer oog voor zijn voetbalplaatjes. ,,Ronaldo is mijn favoriet.'' Beide jongens vinden het om nog een reden jammer dat ze klaar zijn. ,,We waren om half elf uit in plaats van half een.''