Als de deelnemers aan het buffet zitten te smikkelen, loopt vrijwilliger-kok George Smits tevreden tussen de tafels. „Smaakt het?”, vraagt hij belangstellend. Her en der gaan duimen omhoog. Dit eten is prima. Helemaal zo zittend in de warme zomerzon.

Iets verderop vraagt een vrouw wat ze nou precies op haar bord heeft. „Dat is gegrilde runderlende van de grill, mevrouw, à la minute getrancheerd.” De vrouw knikt. Dat klinkt goed.

Wennen

Eerder op de dag was er een straatvolleybalcompetitie geweest waar 85 teams aan deelnamen. Hier staat spelplezier centraal. Als er een keer een bal via een boom op de Driehuizerkerkweg in het vak van de tegenstander terechtkomt, is er niemand die daar moeilijk over doet.

Maar er wordt wel gepassioneerd gespeeld. „Niet met de vuist, met de hand spelen!”, roept iemand in een team waarin ongeoefende spelers de overhand hebben. Als de bal even later in hun vak valt zonder dat iemand een poging heeft gedaan om de bal op te vangen, wordt er verbaasd naar elkaar gekeken. „Ik dacht dat jij die bal zou pakken”, zegt iemand tegen een medespeelster. Die verontschuldigt zich: „Ik moet nog even wennen.”

Jeroen van Schagen uit Driehuis doet mee met een familieteam, ’De Lange Latten’. Hoe het gaat? „Eén keer gewonnen en twee keer verloren”, zegt hij. De elfjarige Mick Starink is lid van familieteam ’De sportieve Stokbroden’. Mooi vindt hij het met al die grote mensen om hem heen.

Op straat wordt een rondreis door Frankrijk gemaakt. Er is spijkerpoepen in wijnflessen in Bordeaux, je kunt sneeuwballen gooien in de Pyreneeën en lavendelzakjes maken in de Provence.

Dorpsgevoel

„We hebben geprobeerd het Franse dorpsgevoel in ons feest te brengen”, zegt medeorganisator Martine Koffeman. „En volgens mij is dat wel gelukt. We hebben het feest over drie dagen verspreid. Donderdagavond zijn we begonnen met een wijnproeverij en een kleine markt. Vrijdagavond livemuziek en zaterdagmorgen hadden we koffie voor de dorpsbewoners en allerlei kinderspelletjes. We sluiten het dorpsfeest af met het eten en een optreden van Gertjan Alderliefste.”

Terug naar Driehuis aan tafel. Inge Steensma heeft het naar de zin: „Ik woon hier nu tien jaar”, zegt ze. „Dit is een leuke manier om andere mensen in het dorp te leren kennen. Dat is ook het aardige van dit gebeuren. Je raakt met wildvreemden in gesprek.” De achtjarige Martin verlaat ondertussen tevreden het dorpsfeest. In zijn hand een grote zak patat: „Lekkere Franse frietjes.”