De diverse familieleden, vrienden en kennissen barstten uit in een spontaan applaus. Het was een spannende klus om het veertien meter lange en 4,5 meter brede schip uit de tuin in Driehuis te krijgen. Met een enorme kraanwagen werd het gevaarte over een muur gehesen. Op zeker moment moest ook het autoverkeer worden stilgelegd.

Trots

Mede-eigenares Agnes Wigand (56) staat het op de kade met gepaste trots te bekijken: ,,We hebben alles zelf gemaakt.’’ Hoe dat zo gelukt is?

,,Met twee rechterhanden van mijn echtgenoot Rob, met gezond verstand en soms ook met de moed der wanhoop.’’ Het zat niet altijd mee: ,,Het bouwen van een schip als dit is een heel secure klus. Je moet heel veel geduld hebben, als er tegenslag is even weggaan en dan gewoon na een tijdje weer terugkomen.’’

Sommige dingen aan boord vereisten wel specifieke kennis: zoals bijvoorbeeld de plafondbekleding. Agnes: ,,Maar dat haalden we dan bijvoorbeeld weer uit een artikel uit de Waterkampioen of uit De Zeilen (twee zeilbladen).’’

Hoe het allemaal begonnen is? Agnes: ,,In 1980 met een Inokoboom. Daar hebben we toen de spanten van gemaakt. Rob heeft er platen hardhout op aangebracht en die afgewerkt met drie lagen epoxy.’’ Ze lacht: ,,Rob is een Pietje Precies, elke lat heeft hij drie keer behandeld.’’

Druk

Het echtpaar was eigenaar van het IJspaleis in Driehuis. In de zomer hadden ze het ontzettend druk met de verkoop van hun waar, in de winter werd er aan de boot gewerkt. Agnes had in het verleden een fysiotherapiepraktijk in Zwitserland. Daar leerde ze een vrouw kennen met verstand van zeilen maken.

Het werd een deal met gesloten beurs: in ruil voor fysiotherapeutische behandelingen, leerde de vrouw Agnes hoe ze zeilen kon stikken. ,,Wij kregen van haar de faciliteiten om de zeilen te maken.’’ Uiteindelijk werd er een complete set van veertien zeilen met de hand in Engeland gemaakt. In de boot zit nu nog een oude DAF-motor. Die gaat vervangen worden door een nieuwe motor.

Naam

En hoe zal het schip gaan heten? ,,Daar moeten we nog eens goed over nadenken.’’

Rob en Agnes hadden de taken verdeeld: het ’digitale’ gedeelte, de elektronica en de navigatieapparatuur, was voor haar, Rob was voor het bouwen van het schip.

Agnes: ,,Toch hebben we lang gewacht met de aanschaf van navigatieapparatuur. Toen we begonnen, bestond het mobiele telefoontje nog niet eens, tegenwoordig kun je navigeren op de iPad. We hebben heel wat botenbeurzen afgelopen om ons goed te kunnen oriënteren en de laatste ontwikkelingen te bekijken.’’

Zuid-Amerika

Het is de bedoeling dat het schip een eerste reis naar Engeland gaat maken, daarna volgen langere trips. Agnes: ,,Zuid-Amerika staat hoog op onze verlanglijst. Dit schip is gemaakt voor de grote oversteken. Maar goed, eerst maar eens naar Engeland, kijken of alles werkt zoals het zou moeten werken.’’ Alles bij elkaar was het een enorm project. ,,Maar het is natuurlijk wel ontzettend leuk’’, zegt Agnes. ,,Dit lijkt toch een beetje op je trouwdag.’’