Twintig jaar geleden vonden de eerste democratische verkiezingen in Zuid-Afrika plaats. Voor de IJmuidense schrijfster een mooie aanleiding een nieuw boek te schrijven. De vondst van een lijk in het Krugerpark in Zuid-Afrika zet fiscaal rechercheur Mpho Langa op het spoor van een omvangrijke belastingfraude. Samen met de Nederlandse Tess Minnaert ontdekt ze dat het verleden nog springlevend is en dat er nog steeds neushoorns verdwijnen.

Braams Zuid-Afrikaanse vrienden vormen de inspiratie voor het boek. Bijna 25 jaar is de schrijfster betrokken geweest bij de strijd tegen apartheid. ,,Dat mondde uit in die eerste vrije verkiezingen. Ik kon daarna eindelijk mijn oude liefde, schrijven, vorm gaan geven. Mijn strijdmakkers, de Zuid-Afrikanen, gingen natuurlijk ook allemaal wat doen. Een aantal van hen ging bij de belastingdienst werken.’’

Saai

,,Het verbaasde mij heel erg dat ze zoiets saais konden gaan doen na alle opwinding van de strijd. Maar het bleek natuurlijk anders in elkaar te zitten. Ze hadden een heel duidelijke reden om daar te gaan werken. Het ANC had dan wel de verkiezingen groots gewonnen, maar de schatkist was leeg. De enige manier om de schatkist te vullen is via belastingen.’’

De oud-strijdmakkers van Braam zetten een fiscale opsporingsdienst op. Als ware detectives gingen ze aan de slag. ,,Zuid-Afrika bleek een goudmijn te zijn, want vrijwel niemand betaalde belastingen. Ze gingen achter de grote vissen aan en brachten die voor het gerecht. Anderen kregen daar de zenuwen van en plots begon men dus belasting te betalen. Dat je belasting betaalt en wat terug krijgt als je inkomen te laag is, hoort heel erg bij het nieuwe Zuid-Afrika.’’

Toen Braam hoorde dat er een crimineel netwerk van neushoornstropers was opgerold, wist ze dat ze daar achteraan zou gaan voor haar boek. Ze bracht een bezoek aan de belastingdienst in Pretoria en werd daar groots ontvangen vanwege haar werk in het verzet.

Hoop

Mensen van de belastingdienst hielpen haar stapsgewijs door de hele zaak heen.

Tijdens haar veldwerk komt ze in het Krugerpark, op een politiebureau en op een privéwildpark en krijgt ze hoop voor de toekomst van Zuid-Afrika.

,,Ik ontmoette de jonge generatie. Die allemaal de pest hebben aan fraude en corruptie. De politieagent die in mijn boek voorkomt, is gebaseerd op een echte politieman. Ik zou willen dat mensen zien wat ik in Phalaborwa heb gezien. Bij Zuid-Afrika denken mensen aan geweld, misdaad en corruptie. Wie bijvoorbeeld naar dat politiebureau gaat, krijgt een veel beter beeld.’’

Maar Braam kreeg ook de andere kant van het land te zien toen ze in een privéwildpark ging kijken. Daar wonen rijke blanken op enorme stukken grond, met acht bedienden en zes peperdure auto’s. ,,Zij weten dan weer niet wie ik ben. Ik vertelde wel dat ik een boek wilde schrijven over het stropen van neushoorns, want dat vindt iedereen namelijk heel erg. Maar dan zie je dus het verschil. De mensen op zo’n privéwildpark vinden het keurig als een rijke Amerikaan een olifant neer komt schieten. Maar als twee zwarte jongens een springbok gewoon voor het vlees doden dan is het primitief en zijn ze zelf net beesten.’’

Golf racisme

,,Dan komt er zo’n hele golf racisme uit. Ik heb er slapeloze nachten van gehad, omdat ik toch weer dat diep ingekankerde racisme zag. Gelukkig gaan de kinderen van deze mensen wel met zwarte kinderen naar school en dan denk ik: ach het duurt nog maar één generatie voordat het diepingewortelde racisme voorbij is.’’

Braam wilde alle ervaring die ze tijdens haar onderzoek voor dit boek opdeed in het boek verwerken om mensen een zo breed mogelijk beeld van Zuid-Afrika te geven. ,,Een thriller is een mooie manier om mensen een spannend verhaal te vertellen en ze wat extra informatie over het land te geven.’’