’Dan loop je tegen je eigen grens aan’

Norbert Wille (links) en Arthur Kempenaar (rechts) voor hun eigen werk in het atelier van Kempernaar in IJmuiden.© Foto Studio 2 Media/Gwendelyn Luijk

Mitzie Meijerhof

In de zomervakantie maakt deze krant een rondgang langs kunstenaars uit Velsen of die hun atelier in Velsen hebben. Ze kijken naar elkaars werk en vertellen elkaar wat ze zien in de rubriek ’Ik zie, ik zie!’.

In deze aflevering gaat verslaggever Mitzie Meijerhof met Norbert Wille uit Velserbroek op bezoek bij Arthur Kempenaar in het havengebied waar hij zijn atelier heeft. Beide heren hebben elkaar niet eerder ontmoet. De schilders werken in hun eigen atelier in alle eenzaamheid.

Norbert Wille is op de fiets uit Velserbroek gekomen en haalt een werk op papier uit zijn koker. Om de tekening goed te kunnen bewonderen wordt het voor het gemak opgehangen op de achterkant van een doek van Kempenaar. Wille zijn tentoongestelde zwart-wit werk is gemaakt met een rotring pen 0.5 en heeft een link met de maatverhoudingen die onder andere terug te vinden zijn in de architectuur.

Wat ziet Arthur Kempenaar? ,,Tja, ik heb natuurlijk mijn huiswerk gedaan en ben gaan kijken naar het werk van Norbert. Wat ik heel duidelijk zie is dat hij een slag heeft gemaakt qua thematiek en die is intrigerend. Er zitten gevoelslagen in met een stevig fundament en overlappingen. De ruimte op het platte vlak veroorzaakt een verschuiving van ruimte, dat vind ik fascinerend.’’

Norbert herkent zich in de ontwikkeling die zijn collega opmerkt. ,,Toen mijn partner overleed was ik bezig met het thema labyrint. Na zijn plotselinge dood kon ik er onmogelijk mee verder. Voor mij zat aan dat werk emotie, een ander zou dat nooit zo aanmerken. Ik heb het uiteindelijk losgelaten en ben met hele andere dingen verder gegaan maar nog altijd zoekende. Dat is bij mij een proces dat heel erg lang gaat duren. Ga ik nu de kant op van ruimtelijk activistisch werk zoals veel collega’s op dit moment doen, of ga ik liever een hele andere kant op? Eigenlijk ben ik altijd zoekende en dat zal altijd zo blijven en dat is ook prima’’, vindt Wille.

Kettingzaag

Dat niet verder komen is iets dat Kempenaar herkent. ,,Dan loop je tegen een eigen grens aan. Als ik niet verder kom met schilderen dan pak ik de kettingzaag en ga beelden zagen, hier buiten op de stoep. Geen wild, woest werk maar heel rustig zagen. Die beelden die ik dan maak zijn voor mij eigenlijk hetzelfde als tekeningen. Ze helpen me om weer verder te kunnen gaan met mijn schilderijen. Uiteindelijk bereik ik dan het punt waarop ik een werk helemaal los kan laten. Dan is het klaar voor mij en kan ik er net zo naar kijken als jullie, dan heb ik die afstand als elke kijker’’, legt de kunstenaar uit.

Vlieg

De kunstenaars kijken naar de schilderijen - waar naast sneeuwmannen - vliegen een hoofdrol spelen. De dood speelt ook een rol in het werk van Kempenaar. Wille is gefascineerd door de sneeuwmannen en is nieuwsgierig naar de gedachte erachter. ,,Ze hebben alles te maken met het proces van de dood van mijn moeder een paar jaar geleden. Ik was erbij toen ze heel stilletjes uit het leven gleed. Ik zie in de sneeuwmannen de dood. Een sneeuwpop smelt en verdwijnt. De dood is dominant in het leven.’’ ,,Dan zie ik ook direct de link met de vliegen’’, merkt Wille op. ,,Klopt, de vlieg is een archetype. Overal ter wereld is een vlieg een vlieg en verbonden met de dood.’’

Zwart

Wille bekijkt een groot schilderij met een reusachtige zwarte vlieg. ,,Ik zie een zwarte vlieg op een zwarte ondergrond en toch valt het beest niet weg tegen die achtergrond. Door de streek van de kwast ontstaat er een gelaagdheid en springt de vlieg eruit, dat vind ik geweldig.’’ ,,Dat klopt maar ook glans en licht doen iets met de verfhuid die ontstaat tijdens het schilderen. Die ontstaat echt, die kun je niet bedenken en ook nooit meer namaken. Het ontstaan van een verfhuid kan ook totaal verkeerd aflopen. Dan zit er niets anders op dan er iets radicaal anders van te gaan maken. Het is overigens verbazingwekkend hoeveel verschillende kleuren zwart er zijn. Ik ben het dus ook niet eens met de stelling dat zwart en wit geen kleuren zijn. Juist zwart en wit geven alle andere kleuren kleur.’’

Een ander schilderij in het atelier in IJmuiden laat drie vrouwfiguren op ware grootte zien. ,,Ik zie in dit schilderij iets Fins mythisch. Is het soms de schrikgodin?’’, vraagt Wille. Dat klopt. ,,Op dit moment werk ik aan een serie voor een expositie volgend jaar in 37 PK in Haarlem met als thema ’Godinnen en andere duivels’. Dit is inderdaad een schrikgodin.’’

Ook Wille werkt op dit moment toe naar een expositie. ,,Ik moet echt aan de slag omdat ik gevraagd ben te exposeren in het Design Hotel Amsterdam.''

Achtergrond

Beide kunstenaars zijn het erover eens dat hun werken het beste tot uiting komen op een niet witte achtergrond. ,,Kleuren in een schilderij hebben invloed op de achtergrond. Wit doet iets met wit in een werk, een getinte achtergrond heeft een gunstige invloed op een werk. Geweldig dat bijvoorbeeld het Groninger Museum gekleurde wanden heeft. Dan In de zomervakantie maakt deze krant een rondgang langs kunstenaars uit Velsen of die hun atelier in Velsen hebben. Ze kijken naar elkaars werk en vertellen elkaar wat ze zien in de rubriek ’Ik zie, ik zie!’. Ook gaan verslaggevers op zoek naar goedkope uitjes in de regio.komen schilderijen veel beter tot hun recht’’, vinden de kunstenaars.

Meer nieuws uit IJmond

Ombudsteam

Ons Ombudsteam springt in de bres voor de consument.