Deze bijzondere diersoort was nog nooit in Nederland gesignaleerd. Totdat ze per toeval werd ontdekt in het duingebied tussen Heemskerk en Castricum, waarbij ze binnen no-time verschillende biologen, boswachters en vogelaars naar onze omgeving trok.

Normaal gesproken kom ik zelf niet verder dan chickies bewonderen, twitteren of mijn boodschappen doen bij de poelier. Maar zelf wil ik ook best een uniek dier ontdekken, dus ik ben afgelopen week (vreemde) vogels wezen tellen.

De meest opvallende was de pechvogel die na een botsing tussen zijn auto en een bus in een huisartsenwagen terechtkwam. Daarna bleek dat hij wegens nekklachten nooit had mogen plaats nemen en dat de achterbank van de dienstauto moest worden losgeknipt. Een ongelukkige actie, maar niet met opzet. Dat kan echter niet gezegd worden van het uilskuiken dat een paar dagen terug een buizerd – ook een beschermde diersoort – afschoot in Oostzaan.

Niet gek dat veel vogels vaak op de vlucht zijn. Blijkbaar maakt het type vervoersmiddel ze daarbij weinig uit. Zo komen de enkele roodborstlijsters die in Europa opduiken hier via de boot terecht. Een best creatieve transportwijze voor deze inheemse vogel die in geval van nood een stoomlocomotief nabootst door ‘tchoek-tchoek’ te roepen. Iets wat wij op zich ook moeten doen; een noodroep verzinnen of een creatief vervoersmiddel regelen voor over twee jaar. We kunnen immers in 2016 amper de IJmond met de auto uit als de Velsertunnel volledig dicht gaat. Onlangs waren vogels van verschillende pluimage aanwezig tijdens een informatiebijeenkomst over de ondergrondse toegangspoort tot de omgeving. Conclusie was dat er weinig alternatieven geboden worden voor de doorstroming. Nu zouden we bij de snoeshanen die nog niet nagedacht hebben over treffende oplossingen, betere ontsluiting kunnen eisen. Maar daar ben ik te veel een schijtlijster voor. Tchoek-tchoek.