En hoe komt dit karakter beter tot zijn recht dan op de Agrarische Dag,  woensdag aan de voet van de Ruïne van Brederode in Santpoort-Zuid.

Speciaal vanwege het Brederode-jaar, ooit eigenaar van het gelijknamige kasteel, was besloten om tussen koeien, kalveren, schapen, kippen, konijnen een roofvogelshow te houden. Eerlijk gezegd: de achtergrond, de kasteelmuren plus slotgracht, had niet beter kunnen zijn.

Een spectaculair optreden, inclusief uilen, gieren, valken, zee-arenden en andere imposante vogels. Het tijdstip van aanvang van de voorstelling was onduidelijk, dus een half uur voor het begin stonden al ouders met kinderen achter het lint.

Dus genoeg tijd om te mijmeren over de Middeleeuwen waarin het valkenieren een exclusieve hobby was voor de adel. Een valkenier stond in die tijd in hoog aanzien. Hij bewoonde een eigen huisje op het kasteelterrein en werd beter beloond dan bijvoorbeeld een bakker. Zou zich op slot Brederode destijds wellicht ook een valkenier hebben geleefd? Niemand die het weet.

Succes

Bij de slotgracht, in een uithoek van de immense weide, woensdag in elk geval wel. Maar liefst twee valkeniers met Belgische tongval maakten daar hun opwachting, ruim een half uur na het officiële begin. De vogels - vijftien stuks in totaal - zaten met een ketting vast aan ijzeren bogen die in de grond waren geplaatst. Af en toe probeerde er een weg te vliegen, maar dat werd uiteraard geen succes.

Eén van de valkeniers nam het woord via een opgespeld microfoontje. Helaas was hij nauwelijks te verstaan, mede door het achtergrondgeroffel van Harddraverijband Wilhelmina. Het verhaal was dan ook niet te volgen.

De show was echter opzienbarend. Imposante vogels die in bomen verdwenen en na een fluittoon op de gehandschoende arm van één van de valkeniers afstormden. Of andere roofvogels die cirkels maakten boven het evenemententerrein dat inmiddels flink was volgelopen.

Veel onderdelen die jaarlijks terugkeren, zoals de koeien- en kalvenkeuringen, de konijnen, kippen in de hokken, het springkussen, de balen stro waarop geklauterd mocht worden.

Riet van der Hulst genoot volop. ’s Ochtends vroeg was zij en familieleden plus aanhangwagen met kalveren uit Zuid-Schermer afgereisd. Voor de keuring. ,,We doen dat elk jaar.” Vroeger ging Riet ook naar de harddraverij. ,,Nu niet meer, veel te druk.”