Met duizenden mensen over het Damrak. Allemaal drijfnat. Geen kans om weg te komen. En de regen komt met bakken omlaag. Het is symbolisch voor het klimaatprobleem, beweert een kenner achter me. ,,Het komt op je af en je kunt er niet aan ontsnappen.’’

Lees ook: Drukte bij Klimaatmars in Amsterdam: ’Hoe ziet mijn wereld eruit als ik zo groot ben als jij?’

12.30: Massa’s mensen lopen het Centraal Station uit. Allemaal deelnemers aan de klimaatmars. Ze overspoelen het Damrak. Je ziet meteen waarvoor ze komen. Hebben ze geen spandoeken of protestborden mee, herken je ze aan de T-shirts van hun politieke partij.

12.45: Op het Damrak staat alles muurvast. Verder dan de Bijenkorf komen we niet. het blijft regenen. Iedereen is doorweekt. Midden in de massa delen vrouwen appels uit. Biologisch verantwoord en zo, leggen ze uit. En nog lekker ook.

13.00: Bij de dames voor me in de massa duiken twee dilemma’s op: Een: kun je de Bijenkorf binnenlopen als je alleen maar naar de wc wilt en niks wilt kopen? Ja, beslissen ze. En twee: Kun je appelklokhuizen op straat mikken als je meeloopt in aan een milieumars? Nee, vinden ze. Twee klokhuizen belanden in handtassen.

13.15: Op een podium op de Dam spreekt Heleen de Coninck, hoofdauteur bij het wetenschappelijke VN-klimaatpanel IPCC, de massa toe. ,,Nederland zal nooit meer hetzelfde zijn’’, zegt ze. De tijd dringt, waarschuwt ze. ,,We hebben nog keus, we kunnen er nog voor zorgen dat de aarde anderhalve graad opwarmt in plaats van twee.’’

13.30: Op het Damrak hoor je alleen maar vlagen van de toespraken. Het regent nog steeds. De doorweekte menigte wordt koud. Iedereen wil verder, maar het podiumprogramma loopt uit. Nog een speech. Nog een praatje. Studenten naast me zien de symboliek: ,,Ze praten alleen maar. En niemand die wat doet.’’ De massa wil verder. In beweging. Al is het maar om warm te blijven. Opeens scandeert de menigte: ,,Lopen, lopen, lopen.’’

Geschiedenisboekje

13.45: ,,Is dit nog leuk?’’ vraagt een natgeregend meisje aan haar vriendin. ,,Nu nog niet’’, is het antwoord. ,,Dat wordt het later pas. Als deze dag in een geschiedenisboekje staat, als signaal van een nieuwe beweging. Dan kun je zeggen dat je erbij was.’’

14.00: Het programma op de Dam loopt een half uur uit. Claudia de Breij sluit af met de Ramses Shaffy-klassieker ’Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’. Maar dan is de kop van de stoet al onderweg naar het Museumplein.

Rechts houden

14.15: Drukte op het Rokin. Een regelaar in uniform probeert de demonstranten weg te houden bij de winkels. Hij fiets langs de massa en roept: ’Rechts houden!’ Een man in de massa dient hem van repliek: ,,Rechts houden? Ammenooitniet! Het hele klimaatprobleem komt juist door rechts!’’

14.30: De eerste demonstranten komen aan op het Museumplein. Daar hebben de organisatoren (Milieudefensie, de FNV, Oxfam Novib, Greenpeace, DeGoedeZaak en de Woonbond) informatiekramen. In een persverklaring stellen ze dat de grote opkomst in Amsterdam bewijst dat Nederand het tijd vindt voor een doortastend klimaatbeleid van het kabinet.

15.00: Twee vriendinnen uit Brabant vragen de weg naar het station. Nu ze toch in Amsterdam zijn, willen ze ook nog even winkelen, vertellen ze. Heeft het nu geholpen, hun dagje demonstreren? ,,Dat moet je na 20 maart maar vragen. Dan weten we of de kiezer hierdoor is gewaarschuwd.’’

16.15: Op de Dam is de volgende demonstratie alweer aan de gang. Met een spandoek nemen twee betogers het op voor Palestina.

16.30: Terug op het Centraal Station. Het is druk bij trein naar Schiphol. Massa’s mensen op weg naar hun vliegtuig. Is dat een goed excuus om een milieubelastend vleeskroketje te halen?