Manèl is een vriendelijke, open vrouw. In haar flat scharrelen poezen Jip en Yuna rond en in de bench ligt hond Lucy te slapen. Op het eerste gezicht lijkt alles prima in orde. Manèls kwetsbaarheid is aan de buitenkant niet te zien. ,,Ik ben sociaal en kan goed praten. Daardoor worden mijn problemen niet altijd serieus genomen. Maar bij het minste of geringste slaat de spanning toe. Elke prikkel is te veel. En daarvoor heb ik Lucy nodig.’’

Spanning

Lucy is een golden retriever van een paar maanden oud. ,,Ik wil haar opleiden tot hulphond om mij te helpen beter om te gaan met spanning en angst. De opleiding van twee jaar is intensief en kost 18.000 euro. De gemeente en de verzekeraar willen helaas niets betalen. Daarom ga ik proberen het geld met crowdfunding bij elkaar te krijgen.’’

Manèl hoopt dat mensen zich geraakt voelen door haar verhaal en willen bijdragen. Vorig jaar is de Haarlemse wederom opgenomen op een gesloten afdeling. ,,Ik wilde niet meer leven. Inmiddels ben ik alweer een paar maanden thuis. Het is zwaar, maar sinds de komst van Lucy kom ik mijn dagen beter door. Ik heb haar gevonden via de organisatie ‘Hulphonden voor Autisme’. Lucy is een pup die alle eigenschappen heeft om uit te groeien tot een goede hulphond.’’

Nachtmerrie

Lucy moet Manèl helpen in spanningsvolle situaties. ,,In een volle supermarkt bijvoorbeeld of in de rij voor de kassa, in drukke treinen, op straat. Ze kan als een soort buffer tussen mij en anderen gaan staan of me helpen uitgangen en doorgangen te zoeken. Ze kan me steunen wanneer ik in paniek raak en angstig ben door bijvoorbeeld lichamelijk contact te maken. Ze kan me waarschuwen om mij erop te attenderen dat de spanning stijgt wanneer ik dit zelf nog niet doorheb. Ze kan mij wakker maken wanneer ik weer een nachtmerrie heb.’’

Manèl is ervan overtuigd dat Lucy haar kan helpen om haar zelfvertrouwen te vergroten. ,,Het gaat beter met me, maar ik ben er nog lang niet.’’

De ellende voor Manèl begon op de basisschool. ,,Ik werd er gepest. Niemand had iets in de gaten, want ik durfde er niets van te zeggen. Maar het resultaat was wel dat ik nul komma nul zelfvertrouwen had. Ik vond mezelf niks waard.’’

Rond haar twaalfde kreeg Manèl problemen met eten. ,,Ik heb het een paar jaar aardig verborgen weten te houden. Toen het uitkwam werd ik voor behandeling doorverwezen naar het Jeugdriagg. Dat schoot niet erg op. Ik was er zo erg aan toe dat ik ben opgenomen op een speciale afdeling van het AMC. Daar werd geconstateerd dat ik leed aan een zware depressie.’’

Misbruik

De jaren daarop vormden een aaneenschakeling van opnames en behandelingen in verschillende klinieken. Ook werd steeds meer duidelijk dat Manèl lijdt aan een complexe psychische problematiek. Een treurige cocktail van depressie, eetstoornis en posttraumatische stoornis, onder meer door seksueel misbruik waarover ze tot dan nooit had durven praten. Helaas had geen enkele behandelaar het ultieme antwoord op Manèls problemen. Ook medicatie hielp niet.

Op een gegeven moment wilde ze niet meer leven. ,,Ik kon niks meer, niet leren en niet werken. Wat had ik voor toekomst? Ik kon niet eens televisie kijken. Ik zat de hele dag op de bank voor me uit te staren.’’

Autisme

Maar Manèl wilde niet opgeven. ,,Ik wilde per se de havo afmaken en een opleiding tot verpleegkundige volgen. Dat was mijn grote droom.’’. Ze trok zichzelf weer overeind, maakte de havo af en begon haar droomopleiding.

Maar na een paar jaar stortte ze compleet in. ,,Ik vond dat ik had gefaald. Ik baalde van mezelf. Toen heb een overdosis pillen genomen. Gelukkig heeft mijn vriend me op tijd gevonden. Gelukkig, want ik ben nu blij dat ik nog leef.’’

Manèl werd voor de tweede keer opgenomen op een gesloten afdeling. ,,Ik wilde alleen maar dood. Twee verpleegkundigen moesten me dag en nacht in de gaten houden om me tegen te houden.’’

Uiteindelijk wist Manèl uit het zware gat te krabbelen, mede door een nieuwe aanpak. ,,Het bleek dat ik een vorm van autisme heb. Weer een label dacht ik, maar het klopt wel. Ik raak bijvoorbeeld overprikkeld door alles om me heen.’’

De Haarlemse heeft inmiddels begrepen dat ze zichzelf niet onder druk moet zetten. ,,Geen werk of studie nu. Dat kan ik niet aan. Ik moet eerst leren mezelf te handhaven.’’

Intake

Het idee voor een hulphond is afkomstig van de organisatie Megakids, die jonge mensen met autisme steunt. ,,Ik heb een coach die me begeleidt. Die wees me op het inschakelen van een hulphond. Veel autistische mensen hebben baat bij de hulp van zo’n hond. Ik heb een intake gehad bij de organisatie Hulphonden voor Autisme. Vier maanden geleden hebben we Lucy gehaald bij een speciale fokker in Brabant. Ik nam haar in mijn armen en het voelde meteen goed.’’

Manèl vroeg bij de gemeente Haarlem een persoonsgebonden budget aan om de opleiding van Lucy te kunnen betalen. ,,Maar de aanvraag is afgewezen. ,,Autisme valt niet onder de WMO, dus vergoeden ze niets. Ook de verzekeraar betaalt niet mee, die vergoedt alleen honden die helpen bij lichamelijke klachten. Daarom zijn we nu de crowdfunding gestart.’’

Er is inmiddels 4000 euro binnen van de 18.000. ,,Ik hoop dat mensen willen bijdragen. Ik merk dat het beter gaat als Lucy om me heen is. Als ze straks haar opleiding heeft gehad kan ze me helpen meer zelfvertrouwen te ontwikkelen. Dan kan ik misschien eindelijk een beetje genieten van het leven.’’

Wie wil bijdragen aan de opleiding van Lucy kan dit doen via

www.doneeractie.nl/acties/-34197