Het thema van deze editie is: ’Remember the past, create the future’. Daarmee worden de rellen herdacht die vijftig jaar geleden uitbraken bij de Stonewall Inn in New York toen de politie de bekende homobar binnenviel. De vaste bezoekers van de Stonewall In pikten de jarenlange treiterijen en geweldplegingen door de politie niet meer.

De rellen vormden een scheidslijn in de geschiedenis van de homo-emancipatie. Een jaar later, in 1970, werd in New York de eerste Pride Parade ter wereld gehouden. In 1996 volgde de eerste Amsterdamse pride, niet zozeer een protest maar meer een cadeautje van de gay ondernemers om Amsterdam als homo-uitgaansstad te promoten en de vrijheid en diversiteit te vieren.

Vijftig jaar na de Stonewall-rellen is het overigens duidelijk dat de strijd van de LHBTI-beweging nog niet is gestreden.

Doodgestoken

Zo is afgelopen weekeinde bij de opening van Pride Amsterdam uitgebreid stilgestaan bij de moord op de Russische activiste Yelena Grigoryeva (41). Op 21 juli werd ze vlak bij haar huis in Sint Petersburg neergestoken en gewurgd. Zij ontving al enige tijd doodsbedreigingen vanwege haar inzet voor de Russische LHBTI-beweging. Sinds de invoering van het verbod op ’promotie van homoseksualiteit’ in Rusland is de situatie voor de LHBTI-ers in dat land meer dan ondraaglijk geworden, stelt de organisatie van Pride Amsterdam.

Tijdens de Canal Parade is er vanzelfsprekend veel aandacht voor de situatie van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgenders en intersekse personen in de ruim zeventig landen waar LHBTI’ers gecriminaliseerd en vervolgd worden.

Alle liefdes

Het Aidsfonds bijvoorbeeld, een van de trouwe deelnemers aan de Canal Parade, brengt in dat verband de boodschap dat alle liefdes bescherming verdienen. „In Nederland is het drama van de jaren tachtig en negentig, toen heel veel mensen overleden aan Aids, voorbij. Hier kun je tegenwoordig vanwege de goede medicijnen gezond leven met een hiv-infectie”, zegt woordvoerster Anna Nijsters. „Maar in al die landen waar de risicogroepen in de verdrukking zitten, gaat dat verhaal niet op. Daar hebben patiënten moeilijk toegang tot goede zorg.”

Uitvaartboot

Uitvaartondernemer Henk Vogelzang (Hollandse Uitvaart) vaart ook mee met een eigen praalboot, een ’witte wolk’. Aan boord heeft hij als enige van alle bootbezitters geen house of disco maar een live band. De opvarenden, zijn gasten, hebben allemaal een dierbare verloren. Niet alleen LHBTI’ers, zegt hij, al zitten die er zeker ook tussen. „We zijn geen actie- of protestboot’’, meldt hij. ,,We willen vooral herinneren. Als je in de uitvaartbranche werkt, maak je nu eenmaal heel bijzondere verhalen mee en daar wil ik op onze witte wolk aandacht aan besteden.”

Aan boord stapt onder anderen Esther Irving die in november 2017 haar man Glen verloor. „Dit wordt mijn allereerste Canal Parade, mijn allerbeste vriendin is er zelfs speciaal voor uit Los Angeles overgekomen. Zij gaat ook mee”, zegt ze. „Mijn man heeft Henk zelf uitgekozen, toen hij wist dat hij zou overlijden. Het klikte bijzonder goed. Ook tussen Henk en mij, hij is een goede vriend geworden.’’

Leven omarmen

Ze heeft een verdrietige tijd achter de rug. ,,Maar als ik aan witte wolken denk, het thema van onze boot, dan denk ik aan hoop. Eerst zag ik alleen maar zwarte wolken, nu komt langzaam die witte wolk weer aan de hemel met daarbij ook de zon. Als dat gebeurt, kun je het leven weer omarmen. Het wordt nooit meer zoals het was, maar ik begin weer een beetje plezier in het leven te krijgen. Voor mij staat die witte wolk ook voor herinneren en tegelijkertijd vooruit kijken. Wat is er nou mooier dan het leven te vieren op een plek waar iedereen kan zijn zoals hij is? Ik trek een mooi wit glitterjurkje aan. Verlies je sparkle niet!’’