Er bestaat een enorm leuke foto waarop wielrenster Ellen van Dijk centraal staat, maar toch ook weer niet. Die foto is nu zeven jaar oud en is gemaakt in London bij de Olympics.

Van Dijk staat op de trappers van haar tijdritfiets en wordt op haar rechterflank aangemoedigd door de complete hoogste royalty die we in ons land kennen. De koning en de koningin slaan beiden met de rechterhand op de boarding en de prinsesjes zijn meer dan ’actief’.

Als ik Ellen van Dijk zou zijn, had ik die foto ergens hangen of staan. Niet erg pregnant aanwezig, maar leuk om later nog eens naar te kijken.

Deze bewegingswetenschapper (VU Amsterdam) fietste gisteren enorm hard langs en door Alkmaar, zij was de enige vrouw die boven de 47 kilometer gemiddeld kwam en ze won haar vierde Europese titel op rij.

Same old story derhalve?

Nou, niet helemaal; ze had te maken met een licht (!) opspelend lijf en was niet helemaal zeker van haar zaak. Die twijfel bleek niet in haar presteren.

Ik leerde haar ooit kennen in het Franse plaatsje Cancale, op het terrein van een mosselvisser-in-het-groot. Ze zat die avond aan tafel bij De Avondetappe (oude stijl) en bleek een heel erg leuke vertelster te zijn, die wel even de katten uit de bomen keek, maar toen een zelfportret schetste, dat leuk, grappig en indrukwekkend was. We schrijven 2013 en dat is bijna een volle loopbaan geleden. Toen al noemde ze zichzelf ’veterane’ en moesten we lachen om de tweede sponsornaam van haar ploeg: ’Lululemon’.

Belangrijker: ze vertelde over haar leven tot dan, een leven dat steeds en altijd in het teken van sporten had gestaan: fietsen, schaatsen, turnen, volleybal, hard hollen…ze was tot op dat moment altijd bezig geweest, altijd aan het trainen, altijd op zoek naar de lol die achter de inspanning te vinden is.

„Ach, ik kon ook redelijk schaatsen”, zei ze en vertelde er zachtjes bij dat ze waarschijnlijk nog wel baanrecordhoudster op de Utrechtse ijsbaan op de 5000 meter was.

„Grappig toch”, zei ze.

Meer dan grappig, bedenk ik nu. Ze wint immers nog steeds. Royaal en soms royal.

Lees en bekijk hier meer afleveringen van de videocolumn van Mart Smeets.