Oud-collega Tim Brouwer de Koning beschreef al in 2010 op de Leidse ombudspagina over de perikelen van de heer Staats. De aanvragen voor een gehandicaptenparkeerplaats werden toen afgewezen omdat er in zijn straat, de Turkooislaan, voldoende parkeerplek zou zijn.

Gelukkig voor meneer Staats waren er destijds straatmakers bereid om de overgang van de stoep naar de parkeerplaats drempelvrij te maken en de parkeerplaats zelfs iets breder te maken. Allemaal prachtige hulpmiddelen, maar het bordje dat de plaats alleen voor zijn auto is, ontbreekt nog. ,,Gelukkig weten de meeste buurbewoners wel dat mijn man daar altijd staat, maar het komt voor dat de plek toch bezet is’’, zegt mevrouw Staats.

Opnieuw

We benaderen de gemeente Leiden na tien jaar opnieuw met het verzoek er nog eens naar te kijken. Want als de redenatie is dat er voldoende plek is: wat maakt een gehandicaptenparkeerplaats dan uit? Zeker als dat de desbetreffende vergunninghouder veel rust geeft. Andere automobilisten kunnen immers altijd elders een plek vinden.

De woordvoerster van de gemeente Leiden legt desgevraagd uit dat er in 2017 een keer een verzoek van de heer Staats terug te vinden is en dat op basis van de keuringsgegevens die er toen beschikbaar waren en op basis van de parkeerdruktellling de conclusie getrokken is dat er geen noodzaak was voor een gehandicaptenparkeerplaats.

Het gemeentelijke beleid houdt in dat als iemand maximaal 100 meter kan lopen en de parkeerdruk is minder dan 90 procent er geen reden is voor een aparte parkeerplaats. Alleen als iemand niet meer kan lopen en wel auto rijdt, dan kan het verzoek gehonoreerd worden. ,,Als de medische situatie inmiddels is gewijzigd, kunnen wij op basis van een nieuwe aanvraag de zaak opnieuw bekijken. Daar hoort dan ook een nieuwe medische keuring bij om tot een zorgvuldige beslissing te komen.’’

Op naar de GGD dus voor een keuring en dan wachten. Maar het geduld wordt beloond. De heer Staats informeert ons dat hij medio maart bericht van de GGD heeft gekregen dat hij inderdaad geen meter meer kan lopen (,,Dat wist ik al’’) en dat hij voor vijf jaar recht heeft op een invalidenparkeerplaats. De gemeente laat er dan geen gras meer over groeien. Binnen anderhalve week is het bord geplaatst. Karel Staats is opgetogen. ,,Dat heeft u toch maar mooi voor mekaar gekregen, bedankt.’’