Sinds mensenheugenis zijn ze al samen. Myrna en Ron Wildschut. Zo trouw als ze aan elkaar zijn, zo makkelijk wisselen ze van woning. Oorspronkelijk komen Myrna en Ron uit Haarlem, maar vertrokken samen naar Alkmaar. Van een huurwoning in het centrum naar een half vrijstaande koopwoning in Kooimeer, van een appartement zes hoog naar een huis in Heerhugowaard. Bijna had het echtpaar een appartement in Ermelo gekocht. Door vervelende procedures zagen ze hier toch maar van af en kochten ze wederom iets nieuws in Heerhugowaard. En dan is er nog dat heerlijke buitenverblijf op de Veluwe!

Twee tuinen

Myrna: „Ik werk twee dagen per week als receptioniste in Alkmaar. Met mooi weer ga ik op de fiets. Omdat het daar lastig parkeren is, heb ik bij slecht weer de luxe van een privé chauffeur in de vorm van Ron. En, het is echt decadent, ik krijg elke ochtend vers uitgeperste sinaasappeltjes. Ron is superhandig. Daarom durf ik het ook steeds weer aan om te verhuizen. Wat zijn ogen zien, maken zijn handen. Of nog mooier. Hij is een echte perfectionist.

„We hebben nu de luxe van twee tuinen. Ron is daar wel zoet mee. Als we in Ermelo zijn, zie ik hem amper. Ik moet hem roepen voor het eten. Geen idee wat hij allemaal doet in die tuin. Snoeien, gras maaien, een stoepje leggen. Ik rommel daar een beetje omheen. Bloemetjes knippen, plantjes verplaatsen. En ik ben een echte huisvrouw. Ik lap graag tussendoor een raam en ben altijd aan het poetsen. Op zondag drinken we op de camping met twee andere spannen altijd een kopje koffie. Lekkere campingleut. Het is geen verplichting, als we willen wandelen of fietsen, doen we dat gewoon. Maar, het is wel een vast ritueel. Omdat we in Heerhugowaard nog niet zo lang wonen, moeten de sociale contacten hier nog een beetje groeien.”

De gepensioneerde Ron vult zijn dagen met klusjes thuis en buitenshuis. „Mijn vader was behanger en stoffeerder. Als jongetje ging ik wel eens met hem mee naar villa’s in Bloemendaal en omstreken. Ik vond het prachtig om daar rond te kijken. Als meubelstoffeerder ben ik uiteindelijk in de woningstoffering terechtgekomen. Omdat ik zo handig ben, krijg ik best veel aanvragen. Maar ik plan het zo in dat ik geen lange dagen maak.”

„Ik heb vijftig jaar lang elke dag gewerkt. Mijn ziektedagen zijn op een hand te tellen. Nu zijn mijn vrijheid en gezondheid mijn prioriteit. Ik vind het leuk om op zaterdag een stadje in te gaan. Omdat ik het weekend toch bijzonder wil houden, probeer ik in de keuken graag andere dingen uit. Mijn conditie hou ik wel op peil met die klusjes die ik nog doe.”

Voordat er gefietst, getuinierd of ’gestad’ kan worden, vindt er in huize Wildschut eerst een ander ritueel plaats. Myrna zorgt er zeven dagen per week voor dat haar poppenkind ’Puppie’ er netjes bijzit. „Ik ben altijd een echte poppenmoeder geweest. Mijn pop was mijn kind. Toen ik naar de middelbare school ging, vond ik het vreselijk dat ik mijn pop weg moest doen. In het weekend, als het hele gezin nog lag te slapen, was ik al druk bezig met mijn poppenkind. Wassen, eten, aankleden. Mijn slaapkamer was echt mijn huisje.”

„Later kreeg ik een echt huis en een echte man. Maar geen echt kind. Mijn poppenhart is wel gebleven. Op een poppenbeurs zag ik voor het eerst ’reborn babypoppen’. Ik liep er met een rood hoofd van opwinding rond. Dat was het. Die pop moest er komen. We hebben toen Puppie gekocht, en daar hoort natuurlijk ook een mooi wiegje bij. Ik ben helemaal gelukkig met mijn poppenkind. Ze krijgt elke dag een ander pakje aan.”

Wat doe jij in deze coronatijd?

Mail het naar vrij@mediahuis.nl