Door de uitbraak van het coronavirus kan Janna Handgraaf helaas geen voorstellingen meer geven. Maar ze zit niet stil. In haar Haarlemse atelier in een voormalige drijfriemenfabriek, pal naast stadsstrand Oerkap, maakt ze nieuwe schuimrubberen poppen en bedenkt nieuwe optredens. „Daar heb ik nu alle tijd voor.”

Ze tekent ook veel. „Die tekeningen zijn te koop voor wat men er voor over heeft. U vraagt, wij draaien. Als crea-bea-mens ben ik ook met de voorverkoop begonnen van voorstellingen die hopelijk ooit getoond mogen worden.”

Ze had vorig jaar succes met haar voorstelling ’Oma Solo’. „Dat liep als een tierelier. Daarmee heb ik onder meer opgetreden in verzorgingshuis Velserduin in IJmuiden en op een theaterfestival is Roosendaal. Ik ga nu met ’Oma Solo’ langs bij mensen die hun huis niet uit mogen.”

Janna was trots dat ze deze zomer met haar twee oma-maskers de voorstelling ’Nagenieten’ mocht gaan spelen op Delft Fringe en Amsterdam Fringe. „Ik was heel blij dat ik was uitgekozen. De tekst is van Toon Tellegen. Wieteke van Dort en Trudy Labij hebben deze ingesproken. Maar ik kan het jammer genoeg nergens laten horen en zien. Het festival in Delft is al afgeblazen en of de Amsterdamse editie doorgaat is zeer onzeker.”

Ook haar theaterschool ’Wat een drama’ ligt stil. Normaliter geeft ze in een recreatiezaal in Santpoort-Noord les aan een groep van tien kinderen tussen de vier en dertien jaar. „Ook ben ik ingehuurd door Cultuurhuis Heemskerk en ABC Cultuur in Beverwijk en geef ik dramales op basisscholen. Maar ja, dat kan allemaal niet op dit moment.”

In maart stopte haar theaterschool na zeven lessen, terwijl Janna en haar leerlingen al uitkeken naar de voorstelling. „Dat had het hoogtepunt moeten worden. Daar draait het om; dat kinderen op het podium aan opa’s en oma’s mogen laten zien waar ze al die weken voor gerepeteerd hebben.”

Dat ze in de pauzestand staat, is iets wat haar wel vaker overkomt, zij het niet zo lang. „Mijn week ziet er sowieso anders uit dan die van de meeste andere mensen. Een theatermaker heeft geen kantoorbaan. De ene week heb ik van alles te doen, de andere week zijn er geen opdrachten. Dat is inherent aan mijn vak. Wat ik vooral mis, is het contact met het publiek en de kinderen. Het zou online kunnen, maar een theater zonder publiek is niks.”

Sinds eind februari heeft ze geen opdrachten meer en dus ook geen inkomsten. „Ik verdien geen drol. Het is leuk wat ik doe, maar er moet ook brood op de plank komen. Ik moet kijken hoe ik dit op ga lossen. En hoe gaat een theater er straks uit zien met mensen op anderhalve meter van elkaar? Misschien wordt het wel een soort peepshow en kijkt men toe vanuit een hokje. Ik ben blij dat ik nog wat spaargeld heb en ben ondanks alles lekker bezig met het bedenken van nieuwe dingen en het maken van poppen. Maar uitvoeren wat je hebt bedacht is het fijnst.”

Wat doe jij in deze coronatijd? Mail het naar vrij@mediahuis.nl