En wéér winnen ze de Europacup 1. De derde op rij. Dat het hun laatste is, weten ze dan nog niet. Maar dat er voor de Ajacieden geen vierde zege achteraan kwam, was wel logisch. „Het elftal was gewoon verzadigd, na drie Cuppies”, zegt John Rep bijna vijftig jaar later in het boek ’Johnny Rep, buitenbeentje’ van Mark van den Heuvel. „Het winnen van de Europacupfinale in 1973 leek wel de gewoonste zaak van de wereld. Dat geloof je toch niet?”

Hitte

Rep is die avond in Belgrado de matchwinnaar. In de finale tegen Juventus zet hij Ajax na vier minuten op voorsprong. Hij schat een voorzet van Horst Blankenburg beter in dan zijn tegenstander uit en kopt raak. Het is het enige doelpunt van de wedstrijd, die het aanzien nauwelijks waard is. Juventus is gewoon niet goed genoeg en Ajax gelooft het allemaal wel. Ook 1-0 is genoeg om te winnen, en bovendien nodigt de hitte in Belgrado ook niet uit tot bovenmatige inspanningen.

Ajax viert de overwinning wel, maar niet uitbundig. Aan de ereronde doen niet eens alle spelers mee. Rep is wél euforisch. Hij is op dat moment 21 jaar en heeft nog niet zo lang een basisplaats. „Ik was ongeveer de enige die echt blij was.”

(Tekst gaat door onder de foto)

’Goudhaantje’ wordt hij na die finale tegen Juventus in de krant genoemd. Dat heeft hem altijd dwars gezeten, die bijnaam. Alsof het hem aan kwam waaien. Alsof het geluk was. Hij denkt dat Sjaak Swart die bijnaam had bedacht. Swart, bezig aan zijn laatste seizoen, is in de maanden ervoor door Rep uit het elftal gespeeld en dat kan de routinier niet verkroppen. Volgens Rep had Swart zelfs ’een bloedhekel’ aan hem.

Wereldbekerfinale

De jonge Rep beleeft dat jaar een geweldig seizoen. Als invaller scoort hij twee keer in de wereldbekerfinale tegen Independiente, in de eredivisie wordt hij topscorer van Ajax en in de Europacupfinale maakt hij dus het winnende doelpunt. Toch is hij pas jaren later op zijn best, meent Rep. In zijn Franse jaren, bij Bastia en Saint-Etienne tussen 1979 en 1982.

Aflevering van gisteren: Oorlogstaferelen in een voetbalstadion, voorafgaand aan Europacupfinale

(Tekst gaat door onder de foto)

Na de derde opeenvolgende Europacupzege gaat het met Ajax minder, zowel in Europa als in de eredivisie. Johan Cruijff vertrekt naar Barcelona, trainer Stefan Kovács is terug naar Roemenië. Los van de Europese Supercup wordt er in 1974 (met trainer George Knobel) en in 1975 (met trainer Hans Kraay) geen prijs gewonnen. „Misschien had ie wel gelijk, Knobel, dat Ajax ten onder ging aan drank en vrouwen… Hoeren en snoeren! Wat ik dacht toen Knobel dat zei? Ik dacht: wat kan mij dat nou schelen? Ik voelde me niet aangesproken, het ging nergens over”, zegt Rep in ’Buitenbeentje’.

Blasé

„Misschien waren we wel een beetje blasé geworden, dat zou kunnen. We hadden op een gegeven moment alles gewonnen wat we konden winnen. We besloten zelfs een wedstrijd om de wereldbeker te laten schieten, vanwege terrorismedreiging in Uruguay. Toen is Juventus gegaan, de verliezende finalist. Nee, ik geloof niet dat wij dat heel erg vonden. Er was een hoop rottigheid, daar in Uruguay, dat is voor het thuisfront ook niet leuk. We vonden het wel goed zo. Kwam door die terroristen.”

Valencia

Rep ging zelf in 1975 naar Valencia. Daarna speelde hij voor Bastia, Saint-Etienne, PEC Zwolle, Feyenoord en heel kort voor Haarlem. „Ik ben misschien een jaar te lang bij Ajax gebleven”, zegt Rep. „Na het WK van 1974 draaide ik geen goed seizoen. Zonder dat je er erg in hebt, verslap je toch een beetje. Zoiets begrijp je later pas.”