„9000 euro mocht ik afrekenen begin maart”, schrijft Liesbeth Baart-Apeldoorn. „En dan heb ik het over de PTED-operatie die gelukkig nog in Duitsland kon omdat in Nederland alle reguliere zorg stilstond vanwege corona. Ik was geen spoed werd er gezegd. Ik lag met een hernia op de bank, een heel hoge dosis aan pijnstillers die wel psychische klachten veroorzaakten maar niets deden aan de pijn. Ik kon niets, helemaal niets. Hoe ver hadden ze me laten gaan? Tot ik uitval zou krijgen, door mijn benen zou zakken en een onherstelbare zenuwschade had?

Wat was ik blij dat ik via dokter Menno Iprenburg naar Duitsland ben verwezen. De Iprenburgkliniek kon inmiddels ook niet meer opereren, maar heeft mij doorgestuurd naar Frankfurt am Mein. Daar kon ik direct terecht en ben ik via de PTED-manier geopereerd en kon ik diezelfde avond weer terug naar het hotel. Heerlijk, ik kon weer bewegen zonder pijn!

De zorgverzekering liet het afweten. We wisten toch dat de PTED niet vergoed werd? Dat zij ook een zorgplicht hebben zijn ze even vergeten. Dat er geen zorg in Nederland beschikbaar was ook. Een coulanceregeling om alleen de reguliere hernia-operatie te vergoeden hebben ze direct negatief beantwoord. Deze moeder van drie kinderen wilde een einde aan haar leven maken omdat de pijn ondragelijk was en de pijnstillers gekmakend waren.

Wat ben ik blij dat ik in Duitsland terechtkon. Dat we hiervan helemaal niets vergoed hebben gekregen is ronduit schandalig. Hoeveel zou ik gekost hebben als ik had moeten wachten tot ik uitval gekregen had? Ik kijk verder naar wat ik nu allemaal weer kan. Ik ben weer aan het werk, kan weer sporten én, onze kinderen hebben geen moeder meer die als een zombie op de bank ligt.

Ik ben blij dat ik het geld er voor had. Dan maar even minder in luxe leven, de verbouwplannen iets aanpassen. Ik leef mee met de mensen die dit niet hebben, die niet functioneren van de pijn en waarbij de verzekering en de Nederlandse zorg het ook laat afweten. Ik hoop dat het de ogen kan openen van degene die hierover beslissen bij het ministerie van volksgezondheid en de vergoedingen door de zorgverzekering.”

’Leven was een hel’

„In 2018 kreeg ik dermate veel pijn in de onderrug dat ik mijn huisarts moest raadplegen”, schrijft Jan Heitlager. „Toen zij mij de praktijk zag in strompelen, was haar eerste opmerking: ’Had het even laten weten, dan was ik naar je toe gekomen’. De daaropvolgende MRI-scan stuitte op tijdsproblemen, zodat zelf handelen geboden was. Ondertussen niet meer mobiel, en een leven gericht op om te gaan met pijn.

De neuroloog stelde een hernia en stenose vast, maar als ik nog naar de deur kom strompelen, dan was de behandeling: afwachten, geen ingreep, pijnstillers. Mijn leven was een hel.

Via internet kwam ik bij de kliniek van dr. Iprenburg. Mijn echtgenote had inmiddels contact met het ministerie van Volksgezondheid dat liet weten de methode PTED te kennen, maar dat er een vierjarige proef liep. Dokter Iprenburg zou mij wel meteen kunnen opereren en wij hielden volledig rekening met de kosten omdat het niet vergoed zou worden. Wel de diagnose en de plaats behandeling via een wortelblokkade, die in samenwerking met Wilhelmina ziekenhuis in Assen werd uitgevoerd. Dat was al een verademing.

Helaas kon door omstandigheden aan de kant van Iprenburg de operatie niet op korte termijn worden uitgevoerd, maar na mijn instemming werd contact gezocht met een collega in Frankfurt, de Ligamenta-kliniek van dr. Ralf Wagner. Die had op de oorspronkelijke dag wel tijd, overigens voor meer patiënten van dr. Iprenburg. Nog delfde week had ik een intake in het Ketteler ziekenhuis in Offenbach.

Als sinds 2009 wordt er in Duitsland succesvol geopereerd volgens de Tessys- en Cessys-methode, vergelijkbaar met PTED in Nederland. De dag na de operatie, was een verademing. Niets geen korset, maar af een toe een rondje om de auto lopen, direct na de operatie kon ik gewoon weer functioneren. Ook de plaatselijke voetbalvereniging is blij, want inmiddels geef ik vijf dagen per week training aan jeugdelftallen met veel lichamelijke inzet (’Meester doe n’s voor?”)

Contact met mijn verzekeringsmaatschappij leverde op dat de behandeling in Duitsland niet vergoed kon worden omdat er geen behandelingscode voor de PTED/Tessys-ingreep bestaat, maar kon ik toch een forse bijdrage tegemoet zien van de verzekeringsmaatschappij als zijnde de maximale vergoeding voor een behandeling in een buitenlands ziekenhuis.

Sinds ik mijn leven terug heb ben ik warm pleitbezorger van de methode PTED/Tessys. En waarom we in Nederland nog steeds hernia’s op de conventionele c.q. conservatieve methode behandelen, laat zich raden. Opleiding? Verdienmodel? Wie zal het zeggen.