Deze maandag hebben de mannen - ’We zijn allemaal in 1965 geboren’ - samen vijftien kilometer gelopen. Door de Heerenduinen naar het strand, en zo weer terug naar het Zeewijkplein in IJmuiden, het punt waar ze eerder deze dag ook zijn gestart.

Waarom ze altijd tussen kerst en oud en nieuw gaan lopen?

,,Omdat we dan allemaal vrij hebben”, zegt Andreas.

Olav lacht: ,,Er zijn bij ons allemaal vrouwen tussen gekomen, dit is de enige dag dat we weg mogen.”

In de rugzak van Coen zit naast de thermosfles, een broodje en het boek ’Wandelen in Groot Amsterdam’ ook een zwembroek, omdat hij het hele jaar door graag een baantje trekt in natuurwater. ,,Ik heb ook de andere jongens gevraagd om een een zwembroek mee te nemen, maar ik vraag me af of ze dat ook gedaan hebben.”

Ydo schudt het hoofd: ,,Ik in elk geval niet, ik vind wandelen op zich al leuk genoeg.”

Coen vertelt dat de mannen elkaar al kennen vanaf heel jonge leeftijd: ,,Al sinds dat we een jaar of zes waren. We hebben dezelfde lagere school en middelbare school gevolgd en zijn elkaar daarna nooit meer uit het oog verloren. Ook al hebben we nu allemaal onze eigen levens met een gezin en een baan. Dat maakt het leuk, je hebt elkaar altijd genoeg te vertellen. Net ook, loop je vijftien kilometer, waar je toch een paar uur mee bezig bent, maar de tijd vliegt voorbij.”

Terug naar de vriendschap. ,,Het is best bijzonder dat je al zo lang vrienden bent en elkaar nog steeds graag ziet”, zegt Coen. ,,We hadden al een hele tijd niet meer afgesproken en dan ontmoet je elkaar en voelt het gelijk weer vertrouwd. Nu ook, we gaan zo allemaal weer naar huis, maar ons gesprek is nog lang niet klaar. We hebben samen een band die door alles heengaat.”