Het was in het jaar 1969. Onze examenklas bezocht Parijs. Goed voorbereid door de leraar Frans, meneer Jacquet. Vier jaar lang wees hij ons op de voetangels en de klemmen van de Franse taal. Maar veel liever verklaarde hij ons de chansons. Zodoende begrepen we in Parijs de weemoed van ’Adieu monsieur le professeur’ en voelden we daar de ochtendtinteling van ’Paris s’éveille’.