De rechtbanken kregen tot voor kort nog zo’n 30.000 faxen per maand, niet meer. Voortaan zullen ze het met de email moeten doen, al dan niet versleuteld.

Notarissen zijn al eerder met hun tijd meegegaan, merkte ik zelf. Mijn vader is vorig jaar overleden. Dank u voor uw medeleven. Hij was al heel lang ziek, en de laatste maanden ging het steeds slechter. Het was wel goed dat er een einde aan zijn lijdensweg kwam.

Nu moeten we de praktische zaken afhandelen. De erfenis dus. Het gaat gelukkig niet om grote bedragen. Mijn vader en moeder hebben bij leven al veel aan hun kinderen geschonken. Beter met de warme hand dan met de koude, zeiden ze altijd.

Dus zaten we met zijn vijven vorige maand bij de notaris in De Streek, om te regelen dat we bij de bankrekeningen van mijn ouders kunnen. Afgelopen week kregen we allemaal de papieren, met het verzoek om het te ondertekenen. Mijn broer en zussen die dichtbij wonen, gaan daarvoor weer een keer bij de notaris langs.

Mijn zus en ik echter wonen verder weg. Toch hoeven we niet op en neer naar De Streek. We hoeven zelfs niet naar een notaris in onze woonplaats, met alle extra kosten van dien. Vanwege de coronamaatregelen wil de notaris minder mensen over de vloer hebben. We konden een legalisatieselfie mailen, schreef hij. Een selfie waarop mijn gezicht, het ondertekende document en een identiteitsbewijs te zien is. Een uitkomst. Ik hoop dat dit een blijvertje is.