Benjamin Alexander (skiën)

Het verhaal van de Benjamin Alexander kan zo in het legendarische tv-programma ’Jambers’. „Overdag is de Jamaicaan een alpineskiër, maar ’s nachts verandert hij in een internationaal gerespecteerde dj.” Alexander (38) staat pas sinds 2015 op ski’s en ging in 2018 als fan naar de Winterspelen in Zuid-Korea. Daar kreeg hij het olympische virus te pakken en gedurende het nationaal kampioenschap van Kaapverdië – dat plaatsvond in Liechtenstein – wist hij zich te plaatsen voor de reuzenslalom in Peking. Als eerste Jamaicaan doet hij mee aan het skiën. Hopelijk is hij voor het donker beneden.

Iginia Boccalandro (rodelen)

In Venezuela kunnen ze goed honkballen, voetballen en wielrennen, rodelen komt waarschijnlijk op de een van de onderste plekken van populaire sporten in het Zuid-Amerikaanse land. Iginia Boccalandro maakte rodelen wel iets bekender in haar thuisland, maar dat kwam vooral door haar eigen incompetentie. Boccalandro deed in 1998 voor de eerste keer mee aan de Winterspelen, waar ze als 28e eindigde. Vier jaar later in Salt Lake City haalde ze de finish niet; aan het einde van haar eerste afdaling belandde ze naast haar slee. In Nederland kent ze enige bekendheid onder haar alter ego Femke de Vries. Kijk tijdens het thuiswerken even deze video van André van Duin - ingeleid door Paul de Leeuw - en u kunt er voor de rest van de dag weer tegenaan.

Albert Tabbit (schaatsen)

In Groot-Brittannië schuiven ze belangrijke beslissingen nog wel eens op de lange baan (de Brexit bijvoorbeeld), maar pootje over kennen ze op het eiland niet. Albert Tabbit deed in 1924 niettemin mee aan de eerste Winterspelen. De toen 52-jarige Brit – de oudste schaatser op een olympiade ooit – deed elf minuten over de 5.000 meter; twee keer zo lang als het huidige wereldrecord. Of hij tussendoor voor een afternoon tea is gestopt, vertelt de overlevering niet.

Philip Boit (langlaufen)

Kenianen zijn over het algemeen topatleten, maar dat betekent niet dat ze in elke sport meteen de beste van de wereld zijn. Philip Boit deed in 1998 als eerste Keniaan mee aan de Winterspelen op de tien kilometer langlaufen, maar hoewel hij al een paar jaar in de sneeuw had getraind, eindigde hij als laatste op twintig minuten van winnaar Bjørn Dæhlie. Het geploeter van Boit zorgde wel voor enorm veel sympathie en navolging, want vier jaar later deden er nog een paar vreemde vogels mee, waardoor de Keniaan geen laatste meer werd. Boit was niet van het opgeven: in 2006 in Turijn hield hij maar liefst vijf deelnemers achter zich.

Bruno Banani (rodelen)

Bruno Banani, dat is toch een Duits kledingmerk opgericht door Wolfgang Jassner, Klaus Jungnickel en Jan Jassner? Inderdaad. Maar het is ook de naam van een Tongaanse rodelaar die in 2014 meedeed aan de Spelen in Sotsji. De voormalig rugbyer werd geboren onder de in Tonga veel gebruikelijker naam Fuahea Semi, maar hij kreeg bij het volbrengen van zijn Olympische droom de hulp van een marketingbureau. Semi heeft uiteindelijk zijn naam officieel laten veranderen en deed het in Rusland niet onverdienstelijk; na vier runs hield hij zeven man achter zich en eindigde hij als 32e.