Zou-ie het geoefend hebben? Thuis voor de spiegel of in de studio? Oké jongens, hoe moet ik kijken als ik het zeg? Serieus of juist met een wenkbrauw omhoog? Alsof ik het zelf ook niet geloof dat ik dit zeg? Ah, ik schiet steeds in de lach, kappen nou! Moet dat plaatje op de achtergrond eigenlijk? Ja, haal maar weg, dat leidt ontzettend af.

Ik zeg het gewoon. Dickpik, digpig, dikkerdepik, diggiedik. Ja, ze zeggen dat als je iets vaak zegt, het vanzelf minder gek wordt. Nou dat werkt dus niet echt. Het is ook een raar woord, dickpic. Is het schaamte dat we het in het Engels zeggen? Of doen we dat omdat het dan zo lekker allitereert? ’Klotefoto’ allitereert ook bijna, maar het klinkt toch minder gezellig. Alsof de foto mislukt is. Wat je waarschijnlijk bij negenennegentig van de honderd piemelfoto’s ook denkt, maar goed. ’Zaadplaat’ zou nog een alternatief kunnen zijn, maar dat gaat veel mensen een stapje te ver, denk ik.

Ik was bij mijn ouders, allebei rond de tachtig, en hoorde mijn vader aan mijn moeder uitleggen wat een dickpic is. Ik vroeg of ze dit gesprek als-je-blieft konden bewaren tot ik weg was, maar ik moest niet zo kinderachtig doen. Hoe oud was ik nou helemaal? Oké, je ouders over seks horen praten blijft dus superongemakkelijk, ook als je een kind van vijftig bent.

Nadat ik twintig minuten ineengeschrompeld van schaamte in een hoekje op de bank met mijn handen op mijn oren ’LaLaLaLaLa!’ had zitten roepen, kwam mijn moeder tot de kernvraag: „Jaja… maar waarom?” Ik was benieuwd hoe mijn vader dit zou oplossen, maar die keek alleen maar naar mij. Ehhh… hoezo ik pap? Nou, wij deden dat vroeger niet, dit is van jouw generatie. Wij hadden alleen Dick Passchier. Dat was volgens sommigen ook een lul, maar dat waren eikels.

U leest het, ik zit er helemaal in. Dat krijg je er dus van. Ik kan geen dickpic meer zien. Als je beeldend bent ingesteld zoals ik, dan is een woord horen hetzelfde als het voor je zien en zo waren afgelopen weken een ware uitputtingsslag. Bij de ochtendkrant, tijdens ’Goedemorgen Nederland’, in de auto met de radio aan… ik struikelde over de piemels. Ik zag ze gewoon niet aankomen. Zat ik net lekker in een nieuwsbericht over de inflatie, hoppa, weer een piemel van links!

Nu komt het gekke, een paar vriendinnen van mij legden uit dat ondanks alle maatschappelijke verontwaardiging, weerzin en walging het voor sommige vrouwen bij een dickpic net zo werkt als bij een te hoge WOZ-aanslag. Niemand wil hem ontvangen, maar je bent stiekem toch een beetje beledigd als je er nog nooit een hebt gekregen. Dus mannen van Nederland, als je nou vermoedt dat je vrouw er daar eentje van is, doe het gewoon eens. Uit liefde. Het is even ongemakkelijk, maar dan is het nieuwtje er tenminste snel vanaf en kunnen we door met zaken die er nog meer toe doen. Want eerlijk gezegd, ik ben het gelul helemaal zat. Maandag is het Valentijnsdag… Succes! (Nee pap, jij niet!)