Wat zou jij doen met een miljoen? Mijn kinderbrein wilde een kasteel | column
Columnist Gwendelyn Luijk.© archieffoto United Photos/Paul Vreeker
Bij de Primera om de hoek is een lot verkocht waarop een miljoen euro gevallen is. Zul je altijd zien: mijn lot was het heel toevallig niet.
Ik troost mezelf met de gedachte dat er meer mensen zijn die zich deze maand wéér geen miljonair mogen noemen.
Het nieuws zette me wel aan het denken. Wat zou jij doen met een miljoen? Het is zo’n vraag die vroeger vaak in vriendenboekjes gesteld werd. Mijn kinderbrein kon zoveel nullen in een bedrag amper bevatten, en dacht dat daar toch zeker de halve wereld voor te koop was. Of toch op zijn minst een kasteel voor mij, een kasteel voor mijn ouders, en een kasteel voor iedereen die ik aardig vond.
De realiteit blijkt weerbarstiger, het leven duurder en de inflatie hoger. Het uitdelen van kastelen - of zelfs maar stoppen met werken - zit er ook met een miljoentje op de bank niet in, maar je kunt er nog steeds leuke dingen mee doen. Een heel aardig huis kopen. Een paar keer in luxe reizend de wereld rond. Gedurende 27 jaar de huur van 3.000 euro per maand betalen voor een bedrijfspand aan de Halkade. Ik noem maar wat.
Door mijn werk voor de daklozenkrant ontmoet ik een hoop mensen die het in de loterij van het leven niet getroffen heeft. Wat zou jij doen als je een miljoen had?, vroeg ik aan één van hen. De man schudde het grijze hoofd en vertelde zijn verhaal. Ooit liep hij het casino uit met tachtigduizend euro. De volgende dag ging hij terug in de hoop zijn winst te vergroten. Tevergeefs. In de maanden die volgden, verspeelde hij eerst het geld en daarna het grootste deel van zijn bestaan. In antwoord op mijn vraag plooiden zijn rimpels zich in een glimlach. „Een miljoen? Doe maar niet. Ik zou mezelf er maar door in de schulden werken”, zei hij.
Op zaken als geluk en ongeluk biedt de wereld van de straat soms een verrassend perspectief. Twee jaar geleden maakte ik een verhaal over droomhuizen. „Als geld geen rol zou spelen”, zei ik er nadrukkelijk bij. In mijn achterhoofd dat kasteel waar ik nog altijd geen nee tegen zou zeggen: château chez Gwen!.
De wensen van mijn dakloze gesprekspartners waren bescheidener: een boerderijtje in Friesland voor de voormalige vluchteling, een caravan in het bos voor de gitaarspeler. De man die in een vorig leven daadwerkelijk miljoenen op de bank had, wilde nu alleen nog een driekamerappartement met een kleurrijk schilderijtje boven de bank.
De vraag van één miljoen stelde ik ook aan Mo, bij gebrek aan andere opties al sinds jaar en dag straatkrantverkoper. Hij hoefde er niet lang over na te denken. „Liever eindelijk een verblijfsvergunning. En dan een rijbewijs.”
Sommige dromen zijn voor nog geen miljoen euro te koop.
Gwendelyn Luijk is journalist, fotograaf, hoofdredacteur van Straatjournaal en springt zo nu en dan bij als winkelhulp. Ze woont met haar vriend en hond in IJmuiden en schrijft wekelijks over wat haar opvalt in eigen buurt en daarbuiten.