Nog net wist een brommer met een vrouw erop onder de neerdalende slagbomen aan boord te komen. Vloekend ging zij tekeer tegen de pontwachter. ,,Waarom vertrekken jullie meteen? Gisteren ook al, toen miste ik de boot.’’

Dat doen we allemaal wel eens. De pontwachter verblikte of verbloosde dus niet. Wel wendde zij zich, midden op het dek, met luide stem tot de rest van de opvarenden: ,,Let op allemaal, we gaan straks aan de overkant de andere sluis in.’’

Geen idee wat zij daarmee bedoelde. Inmiddels waren we van wal gestoken. Midden op het kanaal echter maakte de boot een draai. Ik was als laatste op de ferry gestapt en stond opeens vooraan. De laatsten zullen de eerste zijn!

De pont bleef vervolgens een tijd voor het Pontplein dobberen. Uiteindelijk werd alsnog de oversteek naar Velsen-Noord gemaakt. Daar dook-ie achterlangs de aanlegplaats - de ’sluis’ dus - in van de tegemoetkomende pont.

Verwarring alom, al dat rondjes draaien en cross-overs maken op het drukbevaren kanaal, tussen het scheepvaartverkeer door.

Wat was er aan de hand geweest ? vroeg ik aan de pontwachter bij het ontschepen, terwijl de brommer met de immer boze vrouw wegscheurde.

,,Nou’’, antwoordde ze, ,,ik had bedoeld te zeggen: aan de overkant meren we af in de andere sluis. Maar dat begreep de schipper niet, hij dacht dat we meteen terug moesten keren naar het Pontplein. Communicatieprobleem.’’

Geen idee waarom ik moest denken aan het liedje ’Veerpont’ van Drs. P: ’Als de pont zo lang was als de breedte van de stroom, dan kon hij blijven liggen, zei me laatst een econoom. Maar dat zou dan weer lastig zijn voor het rivierverkeer. Zodoende is de pont dus kort en gaat hij heen en weer’. Briljante tekst.