Het skelet werd gevonden in een graf in de buurt van een drieschepig woonstalhuis. Door de vreemde houding in een te klein gegraven graf waarin het lichaam ’gepropt’ leek te zijn, was het een opmerkelijke begraving. Uit dezelfde periode zijn bovendien slechts enkele andere begravingen bekend - onder andere van de jongen ’Aak’, te zien in Huis van Hilde -. Het graf op het hoogoventerrein was in een akker gegraven waar later een nieuwe akker overheen werd aangelegd waardoor het graf niet meer zichtbaar was.

Het skelet van de vrouw blijkt ook jonger te zijn dan gedacht. De datering is op basis van nieuwe technieken nu bepaald op 174 tot 19 voor Christus in plaats van 508 tot 171 voor Christus zoals eerder werd gedacht. Dit nieuwe inzicht komt een stuk beter overeen met de datering van de rest van de vondsten op het hoogoventerrein.

(Tekst gaat door onder de foto)

Twijfelachtiger

Op basis van de anatomie werd na de opgraving in de jaren zestig aangenomen dat het ging om een mannelijk individu. Uit het nieuwe onderzoek, waarbij het skelet is onderworpen aan een isotopenonderzoek, DNA-onderzoek en opnieuw fysisch-antropologisch onderzoek, kwam een verrassende bevinding. „Daar waar het bij de eerste anatomische geslachtsbepaling nog leek op een mannelijk individu, was de nieuwe een stuk twijfelachtiger. Het DNA-onderzoek gaf de doorslag: we hebben hoogstwaarschijnlijk toch te maken met een vrouw”, aldus Eveline Altena, archeologisch DNA-onderzoeker.

Altena: „Dit project laat mooi zien hoe het de moeite waard is om lang geleden opgegraven en onderzochte archeologische vondsten af en toe eens af te stoffen en aan nieuwe onderzoeksmethoden bloot te stellen, omdat dit soms tot verrassende resultaten en nieuwe inzichten kan leiden. En dat is precies waarom het zo belangrijk is om archeologische vondsten langdurig en met zorg op te slaan, zoals gebeurt in het provinciaal depot van Noord-Holland.”