Bij een belangenorganisatie zit het eigen belang een bredere kijk op de wereld vaak in de weg. Zie maar weer eens de reacties op de eerste stap van het gascrisisplan van het kabinet. Greenpeace noemt het teruggrijpen op fossiele brandstof ’kortzichtig’, en somt een reeks aan maatregelen op die op langere termijn misschien werken, maar nu voor de oplaaiende gascrisis onhaalbaar zijn. Natuur & Milieu houdt voet bij stuk dat de focus op duurzame bronnen moet liggen. Niemand die dat bestrijdt, maar daar gaat het nu even in deze noodsituatie niet om. Milieudefensie wil een bureaucratisch gedrocht opzadelen om de gasdistributie onder ’essentiële industrieën’ te verdelen.

Tot zover een greep uit de reacties van de milieulobby die het hoofd afwenden van de ware problematiek, namelijk de acute energiecrisis waar Europa gestort is door de oorlog in Oekraïne. Die voor de milieubeweging dus schijnbaar niet bijzonder relevant is en waarvan ze de consequenties niet willen overzien.

Of toch wel, Urgenda blijkt over de nodige realiteitszin te beschikken. De actiegroep, normaal een geduchte opponent van de overheid, laat zich ook in met andere wereldse zaken, soms zelfs net iets urgenter. Directeur Marjan Minnesma neemt in tegenstelling tot haar collega’s wel stelling tegen Poetins oorlogsagressie en is voor het hogere doel bereid de eigen principes even terzijde te schuiven. Dan maar aan de kolen, om straks bij een genormaliseerde situatie de strijdbijl tegen de fossiele brandstoffen weer op te graven.

Niemand zit erop te wachten om de vuile kolencentrales weer hoog op te stoken. Juist het kabinet niet dat de al zo vertraagde klimaatagenda wederom doorkruist ziet. En daarmee loopt ons land in de pas met de Europese partners zoals Duitsland, waar de ’groene regering’ vergelijkbare maatregelen treft. Je zou toch mogen verwachten dat de maatschappelijke belangenorganisaties meer in hun mars hebben dan navelstaren en het oprakelen van dogma’s.