Wanda en Freek gaan nu een jaar met elkaar. Tenminste daar lijkt het op. Want eigenlijk heeft Wanda geen idee wat ze precies hebben. „Ik beschouw hem wel als mijn vriend, maar misschien denkt hij daar heel anders over.

We hebben elkaar vorig jaar tijdens een zomerfeest ontmoet. Ik was mee met vriendinnen, hij was daar met een groep vrienden. Een paar van onze meiden, bleken zijn maten te kennen en vanaf dat moment waren we één grote groep. Al snel liep hij naast me van het ene naar het volgende podium en hadden we wat aangeschoten kletspraat. Volgens mij stonden we binnen een uur uitgebreid te zoenen. Het was gewoon zo’n soort feest, waar je lekker een potje zoent met een vreemde, die je waarschijnlijk nooit meer gaat zien. Ik was dan ook een beetje verbaasd dat hij me om mijn telefoon vroeg en zijn nummer erin zette.

Ik was niet van plan hem een appje te sturen. Leuke jongen, maar meer niet. Een week of twee daarna kreeg ik een berichtje van één van de meiden uit onze groep. ’Die Freek waarmee je had gezoend, heeft naar je gevraagd.’ Het was via één van zijn vrienden bij haar terecht gekomen. Ik was wel gevleid, moet ik zeggen. Blijkbaar had ik indruk gemaakt.

Uiteindelijk besloot ik hem te appen. Gewoon even horen hoe het gaat. Heb gezegd dat ik druk was en daarom niks had laten horen. We kletsten een beetje over onze vakantie en studie en wensten elkaar uiteindelijk welterusten. Dat was dat. Maar de volgende ochtend zag ik dat hij me ’s nachts nog had geappt. ’Kan niet slapen, ben je nog wakker?’ Hij had er een foto bij gedaan van zichzelf in bed, met een grappig gezicht, maar ook met ontbloot bovenlijf. Moet wel bekennen dat ik hem erg sexy vond, juist omdat hij een gek hoofd trok. Ik moest om hem lachen. ’Sorry’, schreef ik terug. ’Maar als je het leuk vindt, kunnen we vanavond misschien samen opblijven.’ Dat leidde tot onze eerste date.

We zijn sindsdien op een hele hoop dates geweest, we slapen regelmatig bij elkaar, we hebben veel lol en soms appen we de hele dag door. Maar toch… Het lijkt wel of we ergens in verzeild zijn geraakt dat de vorm heeft van een relatie, maar wat niemand hardop zo wil noemen. Nou ja, ik wil wel, maar ik durf niet. Want ergens ben ik bang dat hij het vooral gezellig en leuk vindt en dat ik dat verpest door het te serieus te maken.

Waarom ik het niet durf weet ik niet precies. Het zijn kleine dingen waardoor ik voel dat hij geen echte verbintenis aangaat. Hij praat weinig over zichzelf, ik weet zelden wat er in hem omgaat. Laatst vertelde hij dat hij van studie ging switchen, een beslissing die hij duidelijk niet van de een op de andere dag had gemaakt, maar voor mij als een complete verrassing kwam. Ik geloof dat ik me ook wel een beetje gepasseerd voelde. Als je een relatie hebt, bespreek je zoiets. Ik heb zijn ouders nog nooit ontmoet en hij vraagt ook niet naar de mijne. Soms hebben we heel veel contact, soms hoor ik zomaar dagen niks. Voor hem is het heel normaal om dan ineens weer in de lucht te komen. ’Hey babe’, hoe is het? Zullen we afspreken?’ Hij lijkt zich van geen kwaad bewust. En misschien is het ook geen kwaad, maar af en toe ben ik bang dat ik niet de enige ben. Dat slaat misschien nergens op, maar ik weet gewoon niet goed wat hij allemaal doet als we niet bij elkaar zijn. Ik ben verliefd op hem en ik ben heel erg blij dat we dit hebben. Hij is altijd lief voor me en we hebben het superleuk. Wat wil een mens nog meer? Ik denk dat ik bang ben dat kwijt te raken als ik hem ga claimen. Voorlopig geniet ik dus maar zoveel mogelijk van wat er is. Een beetje alsof we net aan het daten zijn en al het serieuze nog moet komen. Misschien gaan we gewoon langzaam. Dat hoop ik, want het liefst stelde ik hem aan iedereen voor als mijn vriend.”

Lees hier meer Over Liefde

Wil jij ook (anoniem) geïnterviewd worden Over Liefde? Mail naar yanaika@mediahuis.nl