Eerst erger je je nog rot aan je man die steeds nieuwe tasjes bij de Albert Heijn koopt terwijl er nog heel veel onder in de la liggen, daarna denk je opeens: maar hij doet wel boodschappen! Eerst wil je haar elk nacht keihard knijpen als ze weer eens naast je ligt te knarsen, later denk je, nou ja wel warme voeten.

Zo werkt het ook met vakantie, alleen dan andersom. Ik schrok me rot. Serieus, ik was vier weken weg en jullie hebben er meteen een puinhoop van gemaakt? Vlaggen hangen ondersteboven, coalitieakkoorden worden makkelijker gecanceld dan Marokkaanse rappers en Gooische pianisten, inflatie loopt sneller op dan de buitentemperatuur, de NS heeft letterlijk alleen nog ’stop’-treinen, boeren bezetten alles en we spreken schande van rijen mensen die ’s nachts buiten moeten slapen onder onmenselijke omstandigheden omdat er te weinig plek voor ze is. Ter Apel? Nee, Schiphol!

En toch, vanaf een afstandje (Kreta) bezien was Nederland de afgelopen weken een wonderlijke smeltkroes van uitzinnige pubers met overspronggedrag. Op de kleurrijke Pride ging extrovert Nederland los en schreeuwde, zoop, tongde en zong zich schor om alle ellende voor een paar uur te vergeten. De gay receptionist van ons hotel zag de beelden en prees de originele manier waarop onze boeren protesteerden. „Dat kan alleen in Nederland!” applaudisseerde hij. Ik heb het maar zo gelaten.

Ik zag dat Thierry Baudet uit protest tegen al dat lhbtqia+-geweld een Pride-vlag ondersteboven had gehangen maar dat viel niemand op. Toch zielig.

Wat me ook opviel: waarom gaan zoveel berichten tijdens de zomer op al die nieuwsapps opeens over alle Nederlanders die in het buitenland overlijden? Alsof we tegen elkaar willen zeggen: „Oké, het loopt hier thuis misschien niet helemaal soepel, maar vakantie is ook niet alles hè!” Het hield niet op. Een man gaat op Curaçao met te weinig water de bergen in, een echtpaar valt van de rotsen in de Ardèche, een Nederlander raakt gewond tijdens het mountainbiken, in Oostenrijk valt een 50-jarige Nederlander naar beneden... Elk jaar weer die opsomming van pechvogels tussen alle andere zomerberichten die we uit kunnen tekenen: er is weer eens een dolfijn verdwaald in de Seine, het loopt de spuigaten uit met het watertekort en ook dit jaar was het de heetste zomer aller tijden. Alleen van de processierups hebben we nog niks gehoord. Die dachten vast ’ze hebben ons dit jaar niet nodig voor een beetje jeuk’.

En net toen ik dacht ’erger wordt het niet’, gingen Nick & Simon uit elkaar. Natuurlijk hebben mijn cabaretmaatje en ik onmiddellijk de nodige tweets om onze oren gekregen: „Goed voorbeeld doet goed volgen?” en „Laten we hopen dat Veldhuis & Kemper geïnspireerd raken!” Ik moet deze twitteraars teleurstellen. We blijven nog even samen. En niet eens voor onszelf hoor. Maar ik ben amper vier weken weg en het is hier al meteen een puinhoop. Dit land heeft gewoon een beetje stabiliteit nodig.

Richard Kemper Instagram @richardkemper