Disney dropte de trailer vorig weekend en al snel daarna was die op de socials te vinden. Alwaar hij werd ontvangen met lof, maar ook met de - verwachte - onderbuikkritiek, want Ariël wordt vertolkt door de 23-jarige Halle Bailey. Jawel, een zwarte actrice.

Een paar dagen later ging een TikTokfilmpje viraal waarin jonge meisjes de beelden bekeken. Verrukking en verbazing viel beurtelings van hun gezichten te lezen; hier en daar was zelfs een traantje te zien. Zelf hield ik het ook amper droog. Ik was geraakt door hun blijdschap, maar ook: hun ongeloof.

Op momenten als deze moet ik altijd denken aan de ramen en spiegels waarvan vaak gewag wordt gemaakt in relatie tot kinderboeken. Een metafoor, die ook toepasbaar is op films, tv, kunst en mode - een context waarin ik ’m zelf vaak gebruik. Ramen en spiegels zijn zaken waar ieder mens behoefte aan heeft. Ramen omdat ze je een blik op de wereld bieden en spiegels die je eigen reflectie weergeven.

Dan weet je dat je er bent, ertoe doet en daadwerkelijk wordt gezien. Dit is geen vanzelfsprekend voor de kinderen in het TikTokfilmpje en evenmin voor andere groepen die van oudsher mondjesmaat figureren in films, op tv, in boeken en modebladen. Ook in ons land is er werk aan de winkel, qua representatie, inclusie en - daar komt het d-woord - diversiteit.

Gelukkig lijkt er een kentering gaande. Zeker waar het de allerjongsten betreft. In Amsterdam zit al een paar jaar een winkel, gespecialiseerd in ’kleurrijk’ speelgoed, waar je onder meer ook poppen in een rolstoel, met albinisme of een wijnvlek vindt. Er zijn jeugdboekhandels en -uitgeverijen die zich richten op het vertellen van ’nieuwe’ verhalen - of juist van heel oude, maar dan met ’nieuwe’ hoofdrolspelers of perspectieven.

En neem de prentenboekserie rond de Zwarte prinses Arabella: al jaren een hit onder de kleinsten. Boeken en speeltjes die belangrijk zijn voor álle kinderen. Of ze nu wel of niet lijken op jou of mij. Denkend aan die spiegels en ramen maakt de nieuwe Ariël jou hopelijk ook een beetje blij.