Afgelopen woensdag legde de reuzeboot in kwestie aan. Maandag worden de eerste vluchtelingen aan boord gelaten. En eind van volgende week zullen de meeste mensen er zijn, begreep ik uit een artikel over dit thema. Een ding is zeker; er gaat onrust komen. Maar ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat Velsen-Noorders laten zien dat we tolerant zijn, zelfs als de gemeente en andere instanties ons als afvoerput gebruiken.

Smeltkroes

We zijn een dorp met meer dan zestig nationaliteiten; een lokale samenleving bestaande uit arbeidsmigranten van over de hele wereld. Juist om ons geliefde lokale staal te maken. Of je het leuk vindt of niet, we zijn al een smeltkroes. De ’echte Velsen-Noorder’ is van oorsprong niet alleen kaaskop maar net zo goed Spanjaard, Turk of van een van de andere meer dan zestig nationaliteiten.

Ik ben zeker van dit cijfer, omdat mijn moeder samen met onze Velsen-Noordse basisschool met het idee kwam om een kookboek te maken. Waarbij het streven was om zoveel mogelijk Velsen-Noorders met een buitenlandse nationaliteit de kans te geven hun favoriete nationale recept te delen. Om via die weg uit te zoeken wie we allemaal herbergen. Om hen vervolgens te vragen om in het buurthuis te komen helpen om deze gerechten met schoolkinderen te komen maken.

Havens

Het ruim 25 jaar oude kookboek staat symbool voor het feit dat we verscheiden zijn en welkom heten. En natuurlijk blijft het bezopen dat er op een bevolking van vijfduizend inwoners met één supermarkt en huisarts duizend mensen bij komen. Of dat de burgemeester zegt dat er in heel Nederland maar acht havens geschikt zijn voor het asielschip en dat hij vervolgens voor de Velsen-Noordse kade kiest als beste optie. Terwijl IJmuiden ook binnen Velsen valt.

U weet wel, die havenplaats met de grootste zeesluis ter wereld en zeehavens die uitstekend zijn te handhaven. Maar laat het alsjeblieft daar over gaan. Niet over racisme en discriminatie. Niet over de angst dat er duizend, bloeddorstige mannen komen die je kinderen komen grijpen en je spullen komen stelen, zoals ik in de kroeg moet aanhoren.

Want dat gaat niet gebeuren. En als dat wel gebeurt, dan laat de Velsen-Noorder ook zien wat het betekent als je de gastvrijheid niet waardeert. Maar laten we in eerste instantie gastvrij zijn. Dus stop met bewegwijzering rondom de boot bekladden en met grove racistische leuzen tetteren. Dat staat je niet en siert niemand.

Achtertuin

En sta eens stil bij het feit dat Frank Dales eindelijk zegt waar het op staat bij zijn keuze: „Uitgerekend Velsen-Noord. De enige kern van onze gemeente aan deze kant van het kanaal. Je kunt je voorstellen hoe Velsen-Noord zich soms voelt ten opzichte van de rest van Velsen.” Dank, Frank. Precies dat is het. Erken op z’n minst dat we in Velsen-Noord meer willen zijn dan een achtertuin aan de overkant waar je je afgedankte fiets kan dumpen. Dat is tenminste een stap in de goede richting.

Ik ga me in ieder geval inschrijven als vrijwilliger op de boot. Gewapend met mijn kookboek om te kijken of er recepten in staan die mensen doen denken aan thuis.