Amerikanen slaan ruimterots weg om ooit de aarde te kunnen redden
Een ruimterots wegschieten om vernietiging van de aarde te voorkomen. Het klinkt nu nog als het script van een film, maar de Verenigde Staten gaan het in de nacht van maandag op dinsdag echt proberen, met hulp van Europa. Het is een eerste test om te kijken of het werkt, voor het geval het ooit nodig is om de mensheid te behoeden voor verwoesting en vernietiging, en te voorkomen dat ons hetzelfde lot wacht als de dinosauriërs. Die stierven 66 miljoen jaar geleden vrijwel volledig uit na de inslag van een asteroïde bij Mexico.
DART heet de missie, wat staat voor Double Asteroid Redirection Test. Het vaartuig werd afgelopen november gelanceerd. Na een korte vlucht kwam het aan bij twee rotsen die vlak naast elkaar in een baan rond de zon draaien. Een daarvan is Didymos, een rots van zo'n 780 meter doorsnee, de andere is zijn ruim 160 meter grote maantje Dimorphos. Ze staan op 11 miljoen kilometer afstand van de aarde. Dat is redelijk dichtbij, en dat maakt het eenvoudig om er te komen. Bovendien zijn ze met telescopen goed zichtbaar vanaf de aarde.
DART, ongeveer zo groot als een auto, moet te pletter slaan op Dimorphos. Dat gebeurt in de nacht van maandag op dinsdag om 01.14 uur Nederlandse tijd. Bij impact heeft de sonde een snelheid van ongeveer 6 kilometer per seconde. Het is de bedoeling dat Dimorphos door de klap naar een iets kortere baan rond Didymos wordt geslagen.
Mensheid voorlopig veilig
Eerder deze maand heeft de DART een Italiaans satellietje losgelaten, dat de impact rechtstreeks vanaf de eerste rij moet volgen. Europese telescopen kijken ook vanaf de aarde mee om de koers van Dimorphos te volgen, en in 2024 moet de Europese satelliet Hera naar de asteroïden gaan om van dichtbij te meten wat er is veranderd.
Het experiment vormt geen enkel gevaar voor de aarde, benadrukt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Sowieso is de mensheid voorlopig veilig voor gevaar uit de ruimte. Rond de zon draaien miljarden asteroïden en kometen. Enkele tienduizenden daarvan zouden ooit een gevaar voor de aarde kunnen vormen, maar die komen in elk geval de komende honderd jaar niet bij ons in de buurt. Als wetenschappers ruim van tevoren weten dat zo'n rots wel op ons afstevent, zou een kleine koerswijziging misschien genoeg zijn om grote ellende later te voorkomen.