Concurrentie is er altijd in sport, maakt niet uit welke. Dit weekend zei Heerenveen-trainer Kees van Wonderen in een interview over zijn niet onomstreden spits Sydney van Hooijdonk: ’Welkom in de grote voetbalwereld’. Vechten en je hoofd boven water houden, je moet je plek winnen of houden, met andere woorden: concurrentie is er altijd. Of het nou Feyenoord tegen Ajax is, Verstappen tegen Perez of de estafettelopers op de 400 meter. Het kunnen individuen zijn die tegen elkaar strijden in teams of teams tegen elkaar. Soms is het een vervelend gevoel: denk je net dat jouw plekje veilig is, komt daar in één keer iemand die op jouw positie speelt en van wie iedereen onder de indruk is.

Maar aan concurrentie zit natuurlijk een heel positieve kant, want ze kan het niveau van een individu of team naar bizarre hoogtes brengen. Uiteindelijk is concurrentie nodig om elkaar beter te maken, uit je comfort zone te komen en die lat te blijven verleggen. Anders zou het ook maar saai zijn.

Als wij ons voorbereidden op een WK of Olympische Spelen voelde ik elke dag de druk om goed te zijn. Als ik zelf onzeker was, keek ik naar mijn concurrenten. Hoe doen zij het? Hoe reageert de coach op haar? Mag zij wel iets bij de corner doen? Ik heb me best vaak gek laten maken door deze gedachtes en ben daardoor zeker nog meer uit vorm geraakt. Dus zat ik weer op de tribune of miste een Olympische Spelen.

Andersom werkte het ook zo: als ik er wél goed in zat, had ik minder last van die gedachtes. Als ik eerlijk ben voelde het wel lekker als mijn directe concurrenten er juist niet lekker in zaten of dotten van kansen misten. Voelt best gek om dit nu zo op te schrijven, maar in de belangrijke fase van de selectie dacht ik zeker zo. De spanning liep altijd op naar het moment dat de definitieve selectie bekend gemaakt werd.

Als je onzeker bent en dat gaat ten koste van jouw plek is dat waardeloos, maar als je je terug knokt, niet opgeeft en gaat spreken met je voeten of je stick word je er uiteindelijk beter van. Met de kennis van nu gun ik iedereen wel een keer een plekje op de reservebank, om te vechten voor je plek en sterker terug te komen dan daarvoor.